Τι γράφουν συνάδερφοι, δημοσιογράφοι και κριτικοί για την Μαργκερίτ Ντυράς (Marguerite Duras) τη Γαλλίδα συγγραφέα και σκηνοθέτη που το 1984 κέρδισε το βραβείο Γκονκούρ για το μυθιστόρημά της L’Amant (Ο Εραστής) και το 1960 έγραψε το μυθιστόρημα Χιροσίμα, αγάπη μου το οποίο μεταφέρθηκε με τεράστια επιτυχία στον κινηματογράφο κερδίζοντας βραβείο στις Κάννες, ενώ είχε και υποψηφιότητα στα Όσκαρ…?
Είναι άραγε, πιο ευγενικοί με μία κυρία;
…
«Η Μαργκερίτ Ντυράς η ξεμωραμένη πάπισσα τον βουλωμένων υπονόμων με κάνει να πλήττω»
PIERRE DESPROGES (Ευφυολόγος -κωμικός one man show) στο Χρονικά συνηθισμένου μίσους
«Το βραβείο Goncourt που οι αδελφοί Goncourt θέσπισαν για να βραβεύουν έργα νέων ταλέντων εξόκειλε στις 13 Νοεμβρίου του 1984 στο «Ο εραστής», το 27ο μυθιστόρημα της εβδομήνταχρονης συγγραφέας, πρώην γραμματέας στις αποικίες μέχρι την εποχή ακόμη του Πετεν. Για μία ιστορία αποκλειστικά σαρκικού έρωτα που εξελίσσεται στα τροπικά νησιά, αρκετά καλά τιμολογημένη κατά την άποψή του γαμπρού μου που είναι γνώστης, αυτός βέβαια δεν αποκοιμήθηκε ποτέ διαβάζοντας Προυστ!
PIERRE DESPROGES στο L’almanach
«Οι εκδότες μου με ικετεύουν να πάρω σαν παράδειγμα την Μarguerite Duras της οποίας τα βιβλία είναι πολύ μικρά μόλις 140 σελίδες. Ανακάλυψε ένα φοβερό κόλπο αυτή η συγγραφέας! Τα κάνει τόσο βαρετά και ανιαρά για να δίνει την εντύπωση ότι είναι μεγάλα!
SAN ANTONIO στο Πριγκίπισσα με τα πόδια στον αέρα
«Γελάμε σε κάθε σειρά και νιώθουμε ντροπή γιατί το γέλιο, μας βγαίνει σε βάρος των φτωχών στους οποίους δίνεται το δικαίωμα να εκφράζονται μόνο με αλαλαγμούς και άναρθρες κραυγές! Φτωχούς η Marguerite Duras δε μου φαίνεται να έχει συναντήσει πολλούς στη ζωή της, ακόμη και όταν ήταν στρατευμένη στο κομμουνιστικό κόμμα»
ANGELO RINALDI (Κορσικάνος συγγραφέας, λογοτεχνικός κριτικός, μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας ) στο περιοδικόL’express, 2 Φεβρουαρίου 1990
«Στην Ντυράς ακόμη και το φυσικό ντεκόρ είναι ψεύτικο»
HENRI JEANSON (Γάλλος σεναριογράφος, συγγραφέας, δημοσιογράφος)
«Durasoire!» λογοπαιγνιο του ονόματος της συγγραφέως με το dérisoire που σημαίνει γελοίο, χλευαστικό
HENRI-JEANSON
«Η πρόζα σας με κάνει να χασμουριέμαι, είναι πέρα των δυνατοτήτων μου. Για κάποιον σαν κι εμένα που υποφέρει από αϋπνίες, τα έργα σας θα έπρεπε να συνταγογραφούνται από το Ίδρυμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων για να μην χρειάζεται να παίρνω υπνωτικά!»
ERIC NEUHOFF (δημοσιογράφος, κριτικός σινεμά, συγγραφέας) στο Pariscope, 9-1-1980
«Είναι η συνάντηση της σεξουαλικής εξάντλησης με την κοινωνία του σήμερα που είναι καταδικασμένη να αναζητεί παντού τους καθρέφτες της κατεδάφισης των αξιών της»
JEAN -EDERN HALLIER (συγγραφέας, δοκιμιογράφος, δημοσιογράφος)
«Σε ένα άδειο δωμάτιο, πάνω σε ένα άδειο τραπέζι, ένας άντρας γράφει ένα γράμμα στην ερωμένη του. Της λέει για ποιο λόγο γράφει αυτό το γράμμα, για ποιο λόγο της το απευθύνει με ιδιαιτερότητα, και διηγείται ασταμάτητα διάφορα ακατανόητα και ασήμαντα συμβάντα που είναι τεμάχια μιας ζωής αδιάφορης και άχαρης. Η φωνή του άντρα απαγγέλει το γράμμα και κατά τη διάρκεια βλέπουμε σε gros plan ένα χέρι να γράφει. Το χέρι μπορεί να ανήκει σε οποιονδήποτε, αλλά ένα τέτοιο κείμενο δεν μπορεί παρά να υπογράφεται Μαργκερίτ Nτυρας!»
JACQUES STERNBERG (Βέλγος συγγραφέας -δοκιμιογράφος) στο Les chroniques de France -soir, 1971(Η France -soir είναι μια μεγάλης κυκλοφορίας καθημερινή εφημερίδα)
«Ένα μόνο πράγμα δεν μπορώ να της συγχωρέσω. Aυτόν τον τίτλο «Χιροσίμα αγάπη μου.
Στη Χιροσίμα πήγα. Τρομακτικό θέαμα. Είναι σαν να έχεις πάει στο Αουσβιτς και μετά να γράφεις «Αουσβιτς λουκουμάκι μου»
MARGUERITE YOURCENAR (συγγραφέας) στο Le journal de Dimanche, 2-12-1984 (Η μεγαλύτερη κυριακάτικη γαλλική εφημερίδα)
«Το ότι είναι ανιαρή δεν είναι μυστικό για κανέναν! Και αυτοί οι βλάκες του Goncourt βραβεύοντας την, της επέτρεψαν να εξαπλωθεί στις εφημερίδες, τα περιοδικά, το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Έτσι, ενώ πριν κούραζε και την «έσπαγε» μόνο μία χούφτα αναγνωστών της, τώρα ξαφνικά ολόκληρη η Γαλλία είναι υποχρεωμένη να υφίσταται την σκέψη της Marguerite Duras»
J.D στο L’écho des savanes, Μάιος 1991
«Τα βιβλία της Duras γερνούν άσχημα, όπως και οι ταινίες της. Υπερβολικά πολλά ξόρκια, γκουρού, υπνώσεις… θα λέγαμε σαν «ψεύτικα κινέζικα»
PHILIPPE SOLLERS (Γάλλος συγγραφέας )
«Η γραφή της πλησιάζει όλο και περισσότερο σε ένα αβυσσαλέο επίπεδο μηδέν, όπου η εξαθλίωση γειτνιάζει με το πολύτιμο, η κοινοτυπία συνυπάρχει με την έμφαση και το λεκτικό τικ εξυπηρετεί μυστηριώδεις υπαινιγμούς της… Εκτός από το βιβλίο της «Ο πόνος», όλα τα άλλα που ακολουθούν απευθύνονται εκ νέου αποκλειστικά στους αυστηρά υπάκουους αναγνώστες της»
GIOVANNI BOGLIOLO (Ιταλός ακαδημαϊκός) στην εφημερίδα La stampa
…
Γιώτα Α.