Δεν είναι συγγραφέας αυτός…
Είναι ένας καλός αντιγραφέας της σειράς…
Edmond et Jules de Goncourt, Γάλλοι συγγραφείς ,19ος αι., δημιούργησαν την ακαδημία Goncourt και θέσπισαν το ομώνυμο λογοτεχνικό βραβείο -το πιο σημαντικό του είδους στη Γαλλία μέχρι και σήμερα)
Ξεχωρίζαμε από την αρχή, με γυμνό μάτι τρία πρόσωπα στον Maupassant. Ένα καλό συγγραφέα, έναν ηλίθιο και έναν άρρωστο.
Με τον καιρό το καθένα από αυτά τα πρόσωπα εξελίχθηκε ξεχωριστά· τα δυο πρώτα τείνοντας να απορροφηθούν από το τρίτο.
Πολύ μικρό ταλέντο, άμεσης βιαιότητας ..
Léon Daudet (1867-1942), Συγγραφέας, δημοσιογράφος, πολιτικός
«Δεν καταλαβαίνει πια τίποτα, θέλει να οδηγήσει τον αναγνώστη στον τρόμο του, όμως επειδή του λείπει η απαραίτητη τεχνική για την τρέλα, το θάνατο, την ιστορία, τελικά δεν καταφέρνει να συγκινήσει….
Jean Paul Sartre, Γάλλος φιλόσοφος
Εάν όφειλα με μια λέξη μόνο να εκφράσω την αποστροφή μου στον Maupassant, θα μιλούσα για την καταθλιπτική του πλευρά… Δεν έχω να εκφράσω παρά σαρκασμό για τον τρόπο που διηγείται…
Πάντοτε άνδρες με εμπειρία (ώριμοι γιατροί, πολυταξιδεμένοι ναύαρχοι, εξερευνητές που έρχονται από μακριά) οι οποίοι το βράδυ δίπλα στο τζάκι μ´ ένα ποτήρι κονιάκ στο χέρι, διηγούνται τις αναμνήσεις τους μπροστά σ´ ένα σεβάσμιο ακροατήριο. Με αφήνουν αδιάφορο οι αξιοθρήνητοι τρόποι του.
Θα του έλεγα δυνατά ότι δεν έχει ταλέντο!
Bernard Frank (1929-2006), Συγγραφέας, δοκιμιογράφος, λογοτεχνικός κριτικός.
Ο Maupassant; «Παραμυθάς για χρήση σπουδαστών που κάνουν την πρακτική τους εξάσκηση».
Jacques Rivière (1886-1925), Δοκιμιογράφος
Φθάνουμε στο σημείο να αναρωτιόμαστε αν είναι ακριβώς η κενότητα του Maupassant, η χονδροειδής πεζότητα της σκέψης του, η θανατερή κοινοτυπία των αναλύσεων του, η φτωχή μετριότητα του στυλ του που διευκολύνουν την φήμη του πέρα από τα σύνορα μας.
Όσο πιο φτωχή και περιορισμένη είναι η γλώσσα, τόσο πιο εύκολα μεταφράζεται η σκέψη του.
Raymond Guérin (1905-1955), Γάλλος Συγγραφέας
Ένας επιπλέον συγγραφέας σειράς ρομάντζων… ένας από τους επικεφαλής της σχολής «λέξεις χωρίς ιδέες». Αυτός κατήργησε όχι μόνο τις ιδέες αλλά και τις ίδιες τις λέξεις!
Αυτό που εντυπωσιάζει τελικά, είναι η απίστευτη μιζέρια του στυλ του, που μοιάζει πολύ με ένα φτωχό που έχει ντυθεί με κουρέλια μαζεμένα από δω κι από κει. Τόση μιζέρια που μπροστά του ο καημένος ο Alphonse Daudet φαντάζει εκατομμυριούχος.
Εδώ και καιρό εξάλλου, η περιφρόνηση του λογοτεχνικού κόσμου είναι δικαιολογημένη, τα βιβλία του διαβάζονται μόνο από την μπουρζουαζία του Παρισιού ή από ξένους οι οποίοι φυσιολογικά τα βρίσκουν πιο εύκολα από αλλά πιο σύνθετα έργα, γραμμένα από πραγματικούς λογοτέχνες.
Léon Bloy (1846-1917), Μυθιστοριογράφος δοκιμιογράφος.