Εσωτερικές και εξωτερικές πισίνες, χαμάμ και καταρράκτες, αυτά συναντά κανείς στο Λουτράκι του νομού Πέλλας, στους πρόποδες του Καϊμακτσαλάν· εκεί, στα Λουτρά Πόζαρ, όπου συναντώνται η μαγεία του νερού με αυτή του δάσους. Λέγεται πως στο σημείο αυτό χαλάρωναν οι Μακεδόνες βασιλείς μετά τους πολυετείς πολέμους τους. Σύμφωνα δε με το θρύλο, οι στρατιώτες έβαζαν τα δόρατά τους στα θερμά νερά γιατί πίστευαν πως αυτό θα τα κάνει πιο σκληρά κι ανθεκτικά.
Πόζαρ σημαίνει φωτιά ή θερμότητα στα σλαβικά. Η ονομασία είναι βέβαια ιδανική για αυτά τα λουτρά, αφού πρόκειται για μεταλλικές πηγές που αγγίζουν τους 37°C. Η χημική σύσταση των νερών είναι τόσο πλούσια, που τα καθιστά ιαματικά, αλλά και πόσιμα. Συγκεκριμένα, οι ιαματικές πηγές δημιουργούνται από το νερό της βροχής που εισχωρεί στο έδαφος και φτάνει σε μεγάλο βάθος, όπου θερμαίνεται, ανεβαίνει ψηλότερα και στην πορεία του εμπλουτίζεται με μέταλλα και άλλα συστατικά με πλούσιες θεραπευτικές ιδιότητες.
Σε υψόμετρο 400 μέτρων, συναντά κανείς τους φυσικούς καταρράκτες -ο μεγάλος έχει ύψος 22 μέτρων, ο μικρότερος καταλήγει σε μια πέτρινή πισίνα- να μπλέκονται με τις εξωτερικές πισίνες και τις πηγές με θερμό νερό μέσα σε ένα καταπράσινο τοπίο γεμάτο με διαμορφωμένα μονοπάτια και ένα φαράγγι που είναι επίσης επισκέψιμο. Στο εσωτερικό δε των Λουτρών βρίσκεται το Αλεξάνδρειο υδροθεραπευτήριο, το οποίο περιλαμβάνει 11 πισίνες -χωράνε έως έξι άτομα- με τεχνητούς καταρράκτες.
Στην περιοχή επίσης, έχει ανακαλυφθεί ένα σύμπλεγμα περίπου 15 σπηλαίων, με άφθονα ευρήματα προϊστορικών χρόνων, τα οποία εκτίθενται στο μικρό μουσείο των Λουτρών. Η περιοχή έχει ανακηρυχθεί ως σπηλαιοπάρκο (Σπηλαιοπάρκο Αλμωπίας) και είναι το πρώτο του είδους του στην Ελλάδα.
Προσωπικά, δεν έχω επισκεφτεί ποτέ τα Λουτρά Πόζαρ, οπότε θα ταξιδέψω νοερά μέσα από το φακό του Στέλιου Ματσάγγου…