Είχα την ευκαιρία -που εξελίχθηκε σε ευχάριστη εμπειρία -να παρακολουθήσω την συναυλία της InDonnation (ευφυέστατο το όνομα) στο Δημοτικό Ωδείο Λάρισας την περασμένη Κυριακή. Ήταν μία πολύ όμορφη έκπληξη. Το γεγονός και μόνο ότι κάτι μπορεί να μας προκαλέσει έκπληξη είναι a priori αξιοπρόσεκτο. Σημαίνει ότι δε μας είναι αδιάφορο, ξεφεύγει από τα συνηθισμένα και είναι άξιο μίας ιδιαίτερης ματιάς.
Αυτό που μου προξένησε το ενδιαφέρον καταρχήν, ήταν ότι υπήρχε μία θεατρικότητα και μία χορογραφική προσέγγιση στην σκηνική παρουσία της χορωδίας. Υπήρχε κίνηση, είναι κάτι που δεν το συναντάμε συχνά σε συναυλίες χορωδιών. Το πρώτο κομμάτι ήταν μία πραγματική αποκάλυψη. Είδα κι άκουσα κάτι τέτοιο για πρώτη φορά. Και όταν υπάρχει «πρώτη φορά» για τον θεατή σε ένα θέαμα, ήδη ο καλλιτέχνης ή το καλλιτεχνικό σύνολο) έχει κερδίσει το στοίχημα με το κοινό. Δεν ξέρω τίνος ήτανε η ιδέα, πάντως η αναπαραγωγή της βροχής μόνο τον θόρυβο των χεριών των χορωδών ήταν εντυπωσιακή. Οι κινήσεις, το απαλό κρεσέντο μέχρι τη στιγμή της κορύφωσης και στη συνέχεια η πορεία μέχρι το τέλος της καταιγίδας και η επιστροφή στην ηρεμία. Η σταδιακή αύξηση της πολυπλοκότητας των κινήσεων του συνόλου, ήταν γεμάτο νεωτερικότητα, μου θύμισε κάποιες μοντέρνες παραστάσεις χορού που έτυχε να δω στο Παρίσι, στο Βερολίνο και στο Μπρόντγουεϊ στη Νέα Υόρκη.
Ένα δεύτερο σημείο που μ’ άρεσε πολύ ήταν το χιούμορ, μέσα στο όλο πλαίσιο της θεατρικότητας της χορωδίας και της αλληλεπίδρασή της με το μαέστρο, πράγμα όχι πολύ συνηθισμένο σε τέτοιου είδους θεάματα όπου η σοβαρότητα κυριαρχεί ή επιβάλλεται. Ήταν πολύ έξυπνο και κυρίως είχε την σωστή δοσολογία. Το πολύ μπορεί να ενοχλήσει και να θεωρηθεί υπερβολή, το λίγο περνά απαρατήρητο, ενώ όταν υπάρχει μέτρο είναι αξιοπρόσεκτο και πετυχημένο.
Η παρουσία ενός χορευτή σε μοντέρνα χορογραφία και ντύσιμο ήταν γεμάτη φρεσκάδα και επικαιρότητα, τονωτική και αποτελεσματική αν και συνήθως είμαστε επιφυλακτικοί σε μορφές έκφρασης και «παντρέματά» που ξεφεύγουν από τα καθιερωμένα.
Από μουσικής άποψης όλα ήταν άψογα. Φαίνεται ότι γίνεται μία σοβαρή δουλειά από την πλευρά του μαέστρου και των χορωδών, όλες οι σολίστ με υπέροχες φωνές, ταλέντο και εκφραστικότητα στην σκηνική τους παρουσία. Επίσης, η συνοδεία της πιανίστα και η παρουσία μιας μοντέρνας ορχήστρας με ηλεκτρικά όργανα όμορφα δεμένα με το ύφος και το στυλ των κομματιών.
Μία δουλειά ουσίας και με βάθος, μία παράσταση με φρεσκάδα, αυθεντικότητα, χιούμορ και νεωτερικότητα, όπου δεν υπήρχαν δεύτεροι ρόλοι. Όλοι ήταν πρωταγωνιστές.
Συγχαρητήρια στο μαέστρο, στις χορωδούς, στους μουσικούς, σε όλους τους συντελεστές, στην Αντιδημαρχία Πολιτισμού και στην Δημοτική Αρχή.