Ημίφως, χαμηλά τραπεζάκια και καρέκλες, τσιγάρο και βερμούτ, ένα πιάνο, μια κιθάρα, μουσικές από το Νέο Κύμα, αλλά και Χατζηδάκις, Θεοδωράκης, Σπανός, Λοίζος και Μούτσης. Συναυλιακή και αισθαντική ατμόσφαιρα. Μυσταγωγία.
Αυτό συνέβαινε στις μπουάτ που εμφανίστηκαν στην Αθήνα στην περιοχή της Πλάκας με κύριο χαρακτηριστικό τους, τους μικρούς και ζεστούς χώρους και την άμεση επικοινωνία ανάμεσα στους καλλιτέχνες και στο κοινό. Το ίδιο συνέβαινε και στη Λάρισα… Εσπερίδες, Ρομάντικα, Πτι Παλέ, Τέικ Φάιβ, Καφέ Σαντάν, Studio 53, αίθουσα «Λαμπυρίδες» στο music hall Διονύσιον, The Club… την εποχή της μεταπολίτευσης.
Σχεδόν μισό αιώνα μετά, η μπουάτ αναβιώνει στη Λάρισα από σήμερα το βράδυ και κάθε Σάββατο βράδυ στο Sonata piano bar στο λόφο του Φρουρίου. Το μουσικό ύφος και ήθος των μπουάτ φαίνεται να επιστρέφει σε αυτό τον χώρο που μοιάζει ιδανικός, με τη λιλιπούτεια σκηνή του και την αμεσότητα με το κοινό, τοποθετημένη σε απόσταση αναπνοής από τους θαμώνες…
Νοσταλγία ή ανάγκη μουσικής έκφρασης;
Ίσως και τα δύο…
Αλλά για το μουσικό σχήμα “Φαμίλιαρ” το κόνσεπτ «Φαμίλιαρ σε στυλ μπουάτ» είναι κάτι πολύ περισσότερο. Γιατί οι “Φαμίλιαρ” έχουν κάτι το εντελώς ξεχωριστό και αυθεντικό. Πρόκειται για μια ολόκληρη οικογένεια, την οικογένεια Πατσιανόπουλου που αποτελούν τους ιδιοκτήτες του Sonata piano bar και έχουν ακόμη ένα κοινό στοιχείο: τη μουσική… Ο pater familias Θανάσης Πατσιανόπουλος, η σύζυγος και μητέρα Ευφροσύνη, και οι δύο γιοί τους Ευάγγελος και Σωτήρης παίζουν μουσική και τραγουδούν και αποφάσισαν να μας ταξιδέψουν με ένα πρόγραμμα που θυμίζει τις παλιές μπουάτ. Με ρεπερτόριο που περιλαμβάνει τραγούδια από το νέο κύμα μέχρι τις τελευταίες επιτυχίες, υπό τους ήχους πιάνου, κιθάρας, κρουστών και πνευστών, υπόσχονται αξέχαστες βραδιές όπως αυτές των παλιών μπουάτ….
«Άμα βρεις το κοινό στοιχείο που ενώνει εκατό ανθρώπους, μετά μπορείς να απευθυνθείς και σε εκατό χιλιάδες ανθρώπους. Αυτό μου ‘μαθε η μπουάτ. Να ψάχνεις το κοινό στοιχείο» έχει πει κάποτε ο Διονύσης Σαββόπουλος…
Οι “Φαμίλιαρ” έχουν βρει το δικό τους κοινό στοιχείο· και δεν είναι μόνο ένα, είναι περισσότερα, όπως και αυτά που θα βρούμε εμείς οι Λαρισαίοι μαζί τους.
Γιατί οι μπουάτ αποτέλεσαν μία από τις πιο υγιείς, ζωντανές και άμεσες εκφάνσεις του ελληνικού τραγουδιού ως τρόπου ψυχαγωγίας και επικοινωνίας. Υπήρξαν τόποι γνωριμίας, και συνάντησης· όχι μόνο απλοί μουσικοί χώροι, κέντρα διασκέδασης και ψυχαγωγίας. Και αυτό είναι που σήμερα έχουμε ξανά τόσο μεγάλη ανάγκη…
Η αναγέννησή του κλίματος της μπουάτ, όχι ως μνημόσυνο και νεκρολογία αλλά ως σύγχρονη πρόταση με άποψη και λόγο ύπαρξης, είναι ένα ενδεχόμενο που μας γεννά χαρά και αισιοδοξία. Αν μη τι άλλο, ο αυθορμητισμός και η απλότητα των μουσικών «κουτιών» είναι στοιχεία που λείπουν από το τραγούδι μας, και από τις νυχτερινές του περιπλανήσεις σε μπαρ και κλαμπ, σε μεγάλες πίστες και μουσικές σκηνές. Η διάδοση της αισθητικής τους σε ένα ευρύτερο κοινό είναι ένα στοίχημα που μπορεί και πρέπει να κερδηθεί. Αρκεί να βρεθούν τα σημεία συνάντησης με την τωρινή εποχή. Και για τους “Φαμίλιαρ” τα σημεία υπάρχουν μέσα από την οικογενειακή συνύπαρξη δύο γενεών, το πολύ μεράκι και το όραμα για το μέλλον.
Άλλωστε, ένα νέο όραμα για το μέλλον είχαν να παρουσιάσουν οι μπουάτ όταν άρχισαν να εμφανίζονται στην την Πλάκα στην Αθήνα τη δεκαετία του ΄60. Μην ξεχνάμε ότι μπουάτ υπήρξαν κυψέλες συγκίνησης και συνδέθηκαν με το Νέο Κύμα, που είναι μετάφραση του ομώνυμου κινηματογραφικού κινήματος nouvelle vauge, που επικράτησε στη Γαλλία κατά τη δεκαετία του ΄50 και μεταφέρθηκε στην ελληνική μουσική σκηνή από τον Γιάννη Σπανό. Ο Σπανός ήταν αυτός που καθιέρωσε και το όνομα μπουάτ μόλις επέστρεψε από το Παρίσι. Η συγκεκριμένη λέξη δε, βγαίνει από τη γαλλική boîte που σημαίνει κουτί.
Ας ανοίξουμε λοιπόν το «κουτί» της Sonata κάθε Σάββατο βράδυ και με τους “Φαμίλιαρ” ας ταξιδέψουμε στο χρόνο, από το παρελθόν στο παρόν, μέσα από τη φρεσκάδα και την οικειότητα του οικογενειακού μουσικού σχήματος!