Το ότι θα έφτανε η στιγμή να θέλω να υπερασπιστώ τον Τατσόπουλο, φαντάζει λίγο δυστοπικό. Προφανώς, εντάσσεται και αυτό στην κατηγορία «ποτέ μην πεις ποτέ» και πως για ό,τι έχεις πει «ποτέ», το έχεις κάνει ή το έχεις λουστεί. Τουλάχιστον εγώ, πολλάκις. Ο λόγος για τον Πέτρο Τατσόπουλο, τον συγγραφέα, δημοσιογράφο, γόη της Αθήνας και πολιτικό που μέσα σε 7 χρόνια, από το 2012 μέχρι το 2019 πέρασε από το ΣΥΡΙΖΑ, το Ποτάμι και τη ΝΔ. Το 2012, ομολογουμένως ήταν η χρονιά του. Εκτός από το ότι εκλέχτηκε βουλευτής με το ΣΥΡΙΖΑ –τις επόμενες φορές, στα επόμενα κόμματα, δεν τα κατάφερε-, ή εξ αυτού του γεγονότος, τράβηξε πολύ πάνω του την προσοχή· έπαθε τηλεοπτική κρίση υστερίας και στη συνέχεια κρίση ναρκισσισμού δηλώνοντας πως «έχει πηδήξει την μισή Αθήνα». Ας κάνουμε μια ιστορική αναδρομή, γιατί όχι άλλωστε, μιλάμε για pure πολιτικό σουρεαλισμό…
Τον Μάιο λοιπόν του 2012, στο στούντιο της Focus Web TV στην εκπομπή της Φαίης Μαυραγάνη, βρίσκεται στο πάνελ με τους Αργύρη Ντινόπουλο της Ν.Δ., Θόδωρο Σκυλακάκη από τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ και τον Στέλιο Σταυρίδη της ΔΡΑΣΗΣ για να μιλήσουν για την αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης… ώσπου αρχίζει να διαπληκτίζεται με τον Σταυρίδη, εν συνεχεία να ουρλιάζει και τέλος να χειρονομεί εναντίον του, να τον αποκαλεί ηλίθιο και να φεύγει από το πάνελ με ένα «άντε και γ@μήσου». Λίγους μήνες αργότερα, τον Νοέμβριο, λέει την διαβόητη ατάκα περί «μισής Αθήνας» απαντώντας στα σχόλια της Χρυσής Αυγής που τον αποκαλεί γκέι· με συγκινεί τόσο ο πολιτικός πολιτισμός και το επίπεδό του σε αυτή χώρα… Έκτοτε, ομολογώ πως δεν θυμάμαι και πολλά από τη διαδρομή του, μέχρι την προηγούμενη Δευτέρα που τον συνέλαβαν αστυνομικοί μετά το πέρας εκδήλωσης σε βιβλιοπωλείο στο Κολωνάκι -περίμεναν στωικά να τελειώσει, να το πούμε και αυτό, το παραδέχτηκε και ο ίδιος- μετά από τη μήνυση της τηλεπερσόνας και υποψηφίου βουλευτή με τον Βελόπουλο, Φίλιππο Καμπούρη, για συκοφαντική δυσφήμηση αλλά και για προσβολή των θρησκευτικών του πιστεύω. Μέχρι την Δευτέρα, αγνοούσα την ύπαρξη του κυρίου, ο οποίος μιλά από ότι κατάλαβα πολύ για θαύματα και σε αυτό το σημείο διαφώνησε μαζί του ο αγαπητός Πέτρος.
Τι έκανε λοιπόν, η ελληνική αστυνομία; Μα φυσικά, το καθήκον της· τον συνέλαβε στα πλαίσια του αυτοφώρου, ασχέτως αν έχει καταργηθεί η αυτόφωρη διαδικασία για τη συκοφαντική δυσφήμηση από το 2019, γιατί είπε τη γνώμη του και έκανε κριτική. Την σύλληψη καταδίκασε ο κυβερνητικός μας εκπρόσωπος μιλώντας για τη συνταγματικά κατοχυρωμένη ελευθερία της έκφρασης· το ίδιο έκανε και ο δήμαρχος Αθηνών.
Υπό κανονικές συνθήκες, κατά πάσα πιθανότητα θα γελούσα με το περιστατικό και θα το προσπερνούσα· αλλά τώρα θύμωσα.
Όλα αυτά τα τραγελαφικά έγιναν μόλις τρεις μέρες από το βίντεο που δόθηκε στη δημοσιότητα και σόκαρε τους πάντες με τον άγριο ξυλοδαρμό του 29χρονου αφροαμερικανού Tyre Nichols από αστυνομικούς της ομάδας Scorpion στο Μέμφις που τον σταμάτησαν για επικίνδυνη οδήγηση λίγα μέτρα πριν το σπίτι του. Δεν αντιστάθηκε, φώναζε τη μαμά του, και τρεις μέρες αργότερα πέθανε· από τον ξυλοδαρμό. Η Αμερική έζησε άλλο ένα περιστατικό κατάχρησης εξουσίας από αστυνομικούς.
Μετά τη δημοσίευση του βίντεο, προκλήθηκε οργή μερίδας του αμερικανικού λαού, που πραγματοποίησε διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα, καθώς και άμεση παρέμβαση του προέδρου Joe Biden. Στο προσκήνιο δε, επανήλθε η άμεση ανάγκη να προχωρήσει η μεταρρύθμιση της νομοθεσίας και να περάσει το ψήφισμα «Δικαιοσύνη για τον George Floyd». Να πούμε ότι στην περίπτωση Tyre Nichols, οι αστυνομικοί που του επιτέθηκαν ήταν επίσης αφροαμερικανοί γεγονός που δείχνει πόσο το πρόβλημα της αστυνομικής βίας και του ρατσισμού στις ΗΠΑ είναι συστημικό και πολύπλοκο.
Και αυτές δεν είναι κανονικές συνθήκες.
Ή μήπως τελικά είναι και αυτό είναι που με θύμωσε;
Από μικρή με θυμάμαι να νιώθω άβολα με την παρουσία αστυνομικών. Όχι ακριβώς φόβο, αλλά μια ανησυχία· πάντως όχι ιδιαίτερη ασφάλεια. Όταν όμως ως μαμά μίλησα για πρώτη φορά στο γιο μου για τους αστυνομικούς, του είπα ότι σε αυτούς θα πρέπει να απευθυνθεί αν νιώσει ότι κινδυνεύει ή ότι έχει χαθεί, γιατί μπορεί να τους εμπιστευτεί ότι θα τον προστατέψουν και θα τον βοηθήσουν. Αυτό λέει η κοινή λογική: η αστυνομία μας προστατεύει. Και για να μην γινόμαστε παράλογοι, τις περισσότερες φορές αυτό κάνει.
Αλλά κάποιες φορές όχι. Όπως σε αφροαμερικανούς στην Αμερική και σε Ρομά στην Ελλάδα. Όπως έγινε με τον θάνατο του 16χρονου Ρομά Κώστα Φραγκούλη τον περασμένο Δεκέμβριο. Ή με τον ξυλοδαρμό μέχρι θανάτου του 44χρονου Ρομά, νωρίτερα τον Φεβρουάριο του ΄22 στο Μενίδι, όταν επιχείρησε να κλέψει ένα air condition.
Αλλά ο γιος μου δεν είναι ούτε Ρομά, ούτε αφροαμερικανός, θα μου πεις· μην ανησυχείς. Ε, και; Είναι κάποιοι άλλοι.
Και η κατάχρηση της αστυνομικής βίας υπάρχει, μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Όχι μόνο στην Αμερική, αλλά και εδώ και παντού. Όπως υπάρχει και ο υπερβάλλων ζήλος. Ή και η βλακεία μαζί, όπως στην περίπτωση Τατσόπουλου.
Οι αστυνομικοί στο Μέμφις λένε ότι εξαγριώθηκαν γιατί ο Tyre Nichols, διέφυγε και τον κυνήγησαν. Όταν τον έβγαλαν από το αυτοκίνητο όμως αρχικά με τόση βία, εκείνος δεν αντιστάθηκε. Τους έλεγε να ηρεμήσουν, ότι συνεργάζεται, αλλά εκείνοι συνέχιζαν την επιθετικότητά τους. Τον διέταζαν, τον έβριζαν και τον χτυπούσαν για να υπακούσει…
Υ.Σ. Όχι, δεν θα παραθέσω το βίντεο του ξυλοδαρμού του Nichols. Το είδαμε όλοι άλλωστε. Θα παραθέσω εκείνο του Τατσόπουλου με τον Σταυρίδη. Όχι για να γελάσουμε, αλλά να θυμηθούμε πως αν δεν υπάρξει πολιτικός πολιτισμός, θα έχουμε συχνά καταχρήσεις εξουσίας και βία σε όλα τα κοινωνικά στρώματα.
*Φωτογραφία εξωφύλλου: Soldiers I AM A Man Civil Rights March Protests – Etsy