Μορφολογικά μιλώντας, ο Ερυθρός Χμέρ χαρακτηρίζεται από έντονο ερυθρό χρώμα. Κυκλοφορεί ως επί το πλείστων γυμνός ή φορώντας προβιές ζώων σε χρώμα λιλά ή πορτοκαλί. Σιχαίνεται την καλλιγραφία, τις συμβατικές κοινωνικές υποχρεώσεις και τις πόρτες. Λατρεύει τις συσκευές αρωματισμού χώρων, αυτές που ψεκάζουν το αναγουλιαστικό τους άρωμα κάθε τόσο, ενώ ποτέ του δεν κατάλαβε για ποιό λόγο γίνεται τόση φασαρία για το φέησμπουκ. Θρησκειολογικός, ενστερνίζεται περισσότερο τις γιόγκες του Σχετικού Μη-Δυισμού, αν και προτιμά μια ξεγυρισμένη ανθρωποθυσία από τις φλωριές τύπου κρασί και ψωμί. Έχει μια έντονα κριτική ματιά απέναντι στους Κεϋνιστές, αλλά επειδή είναι παιδί της πιάτσας, ξέρει να εκτιμά τα κεϋνιστικά εργαλεία για το ρεγουλάρισμα μιας καπιταλιστικής κοινωνίας. Δε θα λέγαμε ότι το καλλιτεχνικό πατινάζ είναι του γούστου του. Αντ’ αυτού, προτιμά ένα καλό βιβλίο.
Κάτι.. κάτι σαν το “Δρόμο με τις Φάμπρικες” ας πούμε.
Του Στάινμπεκ.
Σωστός!..
*Φωτογραφία εξωφύλλου: Ernest Brown. Portrait de Indian. Alberta, Canada, 1886