Χρόνια θεωρούσα τον όρο «κόμμα» άστοχο, γιατί θεωρούσα ότι μια τέτοια οργάνωση θα έπρεπε να έχει έναν ονοματικό προσδιορισμό που θα περιείχε τις έννοιες της αρετής, της συνεργασίας, της εκπροσώπησης, του κοινού συμφέροντος. Μπήκε Μάρτιος του ’23 να καταλάβω, ότι ο όρος «κόμμα» ήταν ακριβής σε αυτό που περιγράφει. Οργανώσεις που οδήγησαν στο κομμάτιασμα του λαού, στο κομμάτιασμα του πλούτου της χώρας, στον κατακερματισμό της κοινής πορείας, λογικής και αλήθειας, και δυστυχώς πολλές φορές στο κομμάτιασμα ανθρώπινων ψυχών.
Ξεκίνησα από τον επίλογο, γιατί τα υπόλοιπα τα γνωρίζουμε. Σαν καρκίνωμα έχουν αναπτυχθεί τα κόμματα τις τελευταίες δεκαετίες. Αχόρταγα, σπάταλα, με αλλοιωμένη λειτουργία, επιζήμια για το σύνολο. Έχουν παρεισφρήσει σε σχολεία, πανεπιστήμια, κοινωνίες, για να διαμορφώσουν ομοίους. Είτε τηρείς τη γραμμή του κόμματος είτε αποβάλλεσαι. Ακόμα και μπροστά στο θάνατο τόσων ψυχών, δε μπορούν να απο-προγραμματίσουν τον εγκέφαλό τους και να βρουν ομόνοια, ομοψυχία, και κεκαλυμμένα το θέμα είναι και πάλι ποιο κόμμα τα έκανε καλύτερα ή χειρότερα.
Κόμματα ωσάν δόγματα υπόσχονται πλούτη δανεικά κι αγύριστα. Χρέη εκατομμυρίων, ενώ οι περιουσίες των στελεχών αυξάνουν. Ο λαός ολοένα φτωχοποιείται, όταν ένας μισθός δε φτάνει πλέον να καλύψει τις βασικές ανάγκες όπως ρεύμα, θέρμανση, τροφή. Επικοινωνιακά μας λένε πώς ευτυχώς που είχαμε COVID και μάζεψε ο κόσμος χρήματα και τώρα μπορεί να πληρώνει από το πλεόνασμά του! Περιμένουμε από το πλεόνασμά τους να αποπληρώσουν τα χρέη των κομμάτων τους πρώτα.
Χειρότερα από όλα νιώθω για τους νέους μας, το μέλλον της χώρας μας που το σύστημα τους χτυπά τα πόδια από πίσω σε κάθε τους βήμα, μέχρι να λυγίσουν και γονυπετείς να ικετεύσουν να τους δεχτεί το σύστημα, ή να πέσουν με τα μούτρα στη λάσπη. Είμαστε από τα χειρότερα κράτη στο να δίνουμε ευκαιρίες και ευθύνες στους νέους μας. Όχι οι νέοι μας απέδειξαν πως δεν είναι κενοί, εφήμεροι και με το ΤικΤοκ στα χέρια. Εμείς οι μεγάλοι είμαστε κενοί κι εφήμεροι. Οι νέοι αντιδρούν στην κλοπή του μέλλοντός τους, της χώρας τους, των προοπτικών τους νιώθουν ανασφάλεια, και για όλα αυτά φταίμε εμείς. Είμαι σίγουρος πως αν δίναμε τις θέσεις ευθύνης στους νεότερους, θα είχαμε μια πολύ καλύτερη και ασφαλή χώρα. Όχι όμως σε όλους τους νέους. Σε νέους που δεν έχουν υποστεί πλύση εγκεφάλου από τα κόμματα.
Ίσως τελικά ή λύση είναι η οριστική λύση των κομμάτων. Αρκετά. (Αφού αποπληρώσουν τα χρέη τους όπως όλοι μας). Μια ή δύο θητείες για κάθε πολίτη που θέλει να εμπλακεί στην πολιτική, σε πόστο αντίστοιχο και σχετικό με τις γνώσεις και σπουδές του. Ασύμβατο απασχόλησης στην πολιτική και ταυτόχρονα στο άλλως επάγγελμά του.
Στα Τέμπη πέθαναν τα κόμματα. Δυστυχώς θα ‘πρεπε να είχαν πεθάνει πολύ νωρίτερα… υπήρξαν πολλές αφορμές.. στο Μάτι, στην Εύβοια,… ίσως είχαμε προλάβει να σώσουμε αυτές τις ψυχές.
Κομματιασμένος,
Ο Κυνός Νούς
*Φωτογραφία εξωφύλλου: “Stand By Me movie poster re-imagined. Features silhouettes of the four young friends as they end their journey down the railroad tracks. […]” / by brandonwithglasses on Etsy