ΠΡΟΣΟΧΗ: Επαγγελματίες και ερασιτέχνες προειδοποιούνται δια του παρόντος ότι η ΞΥΡΙΣΜΕΝΗ ΚΟΜΜΟΥΝΑ προστατεύεται πλήρως από τους νόμους περί πνευματικής ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής μας Ένωσης και όλων των άλλων κρατών που υπέγραψαν τη σύμβαση της αγαπημένης Βέρνης και όλες τις άλλες φανταστικές παγκόσμιες συμβάσεις περί πνευματικών δικαιωμάτων και υπόκειται στους νόμους περί συγγραφικών δικαιωμάτων. Όλα τα δικαιώματα, περιλαμβανομένων των επαγγελματικών και ερασιτεχνικών παραστάσεων, ηχογραφήσεων, κινηματογραφικής μεταφοράς, απαγγελίας, διδασκαλίας, δημόσιας ανάγνωσης, ραδιοφωνικής, τηλεοπτικής και τηλεπαθητικής μετάδοσης, καθώς και τα δικαιώματα μετάφρασης σε ξένες γλώσσες, είναι αυστηρώς κατοχυρωμένα και απαιτείται γι’ αυτά η εξασφάλιση γραπτής άδειας από τον οίκο Ιndustrial Tomato Ltd, London, United Kingdom.
Ειδική έμφαση δίνεται στο ζήτημα των αναγνώσεων.
Για πληροφορίες σχετικά με τα δικαιώματα και τις άδειες, απευθυνθείτε στον οίκο Samuel French, Inc., 25 West 45th Street, New York, New York 10036, ή στα κατά τόπους δημοτικά κτηνιατρεία.
…
Η ΣΚΗΝΗ
Ελληνική πόλη. Αργά το βράδυ μιας όμορφα ζεστής μαγιάτικης νύχτας. Τυπικό νεοελληνικό αστικό τοπίο. Στενός δρόμος, καχεκτικά πεζοδρόμια, εκατέρωθεν παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Κάπου ανάμεσα τους, ξεπροβάλει περήφανος ένας πράσινος πλαστικός κάδος σκουπιδιών. Οι κολώνες ηλεκτρισμού σχεδόν ακουμπάνε τα μπαλκόνια των πολυκατοικιών. Τα σύρματα ασημίζουν στο σκοτάδι. Το δρομάκι είναι κάθετο σε μια κεντρική λεωφόρο, που την φέγγει, κάπως, με την κίτρινη αχλή της. Στη σκονισμέμη βιτρίνα ενός μικρού φαρμακείου, στο τέλος του δρόμου, μια λεντ οθόνη δείχνει τα διανυκτερεύοντα της πόλης. Μια βρώμικη γάτα σουλατσάρει. Ακούγονται οι ήχοι της βραδινής πόλης. Η φιγούρα του Ήρωα εμφανίζεται μέσα από το κιτρινισμένο σκοτάδι. Προχωράει προς το μέρος μας. Πίσω του ένα ταξί σταματημένο. Έχει τα φώτα πορείας κλειστά. Η ντίζελ μηχανή του ακούγεται να δουλεύει στο ρελαντί. Μπορεί να έχει μόλις κατέβει απ’ αυτό. Μπορεί και όχι.
ΠΡΟΣΩΠΑ
Ένας “Ήρωας”. Μια λεντ οθόνη φαρμακείου. Μια φωνή από ένα μπαλκόνι σε τρίτο όροφο. Μια φωνή από ένα μπαλκόνι σε πρώτο όροφο. Ένας οδηγός ταξί. Μια γάτα. Ένας σκύλος.
ΗΡΩΑΣ
(μονολογεί, σχεδόν δυνατά – στην ησυχία του δρόμου ακούγεται ασφαλώς δυνατά)
Ναι! Έτσι ακριβώς! Ζήτω ο α-τοπικός λόγος του Πλάτωνα! Ας πετάξουμε -προς τιμήν του!- νερόβομβες στο πρώτο διερχόμενο Ούμπερ-Ταξί που θα περάσει από μπροστά μας! Αν ο ταξιτζής σταματήσει ας υπερασπιστούμε την κίνηση μας με θάρρος λιονταριού: Άκου, κύριε οδηγέ Ούμπερ-Ταξί, θα του πούμε, τι είναι η γλώσσα; Ένας ευμετάβλητος στρατός μεταφορών. Τι είναι οι έννοιες; Όπως τα ζάρια! Φτιαγμένες από σκληρό κόκκαλο, οκτάγωνες και μεταβιβαζόμενες! Αλλά, ακόμα κι έτσι, κύριε οδηγέ Ούμπερ-Ταξί, ακόμα κι έτσι λέω, είναι υπόλοιπα μεταφορών! Δεν το λέω μόνο ‘γω. Το ‘παν κι άλλοι. (1)
ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΣΤΙΓΜΙΑΙΑ ΣΤΗ ΛΕΝΤ ΟΘΟΝΗ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟΥ
>Friedrich Nietzsche< >Μετατόπιση<
(συνεχίζει)
..Όσο για τη βασική σοφιστική στρατηγική της αδιάκοπης μετακίνησης.. αυτήν την εμμονή στο νομαδικό, να ξέρετε, ότι πρόκειται για φτηνό αντάρτικο ιδεών!
ΣΤΙΓΜΙΑΙΑ ΣΤΗ ΛΕΝΤ ΟΘΟΝΗ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟΥ
>Εννοιολογικός Γκουεριλισμός<
(συνεχίζει)
..Κοτρόνες, στο μέγεθος αχλαδιών, από χαντάκια, από άκρες ερημικών χωματόδρομων μαζεμένες, πετιούνται στο Χρυσό Άρμα της Αλήθειας -με αχάρακτο διαμάντι, όμως, σαράντα πόντους επενδυμένο είναι-, κι εσείς, ω, ναι, κι εσείς, είστε ένας από αυτούς τους ελεεινούς ψεύτες, ένας από αυτούς είστε, που διαβάλλουν, που λερώνουν με τα λόγια τους, με..
(το ταξί από πίσω ανάβει τα φώτα πορείας – μαρσάρει κι απομακρύνεται προς την πλευρά του Ήρωα, που όλη αυτή την ώρα είναι στο οδόστρωμα – μαζεύεται ακουμπώντας σ’ ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο – το ταξί περνά ξυστά δίπλα του)
ΗΡΩΑΣ
Που πάτε; (φωνάζει) Μη φεύγετε! Φεύγετε ε; Είστε δειλός κύριε! Είστε ένας από εκείνους! Από εκείνους που φεύγουν! Είστε ένας τέτοιος κύριε!
(βαριανασαίνει ξαναμμένος – κοιτάει ψηλά – είναι περασμένα μεσάνυχτα – μαϊος, το τέλος της άνοιξης, η αρχή ενός αποπνικτικού καλοκαιριού – μόνος ανάμεσα από φτηνές πολυκατοικίες)
(ουρλιάζει)
Ζήτω ο Πλάτων ρε! Πολλά like στον Νίτσε!
Οι ταξικές μας ρίζες κι αν είναι διαφορετικές, από το ίδιο χώμα τρέφονται! Το ίδιο νερό τις δροσίζει! H ελευθερία, ίδια σαν τον άνεμο, δεν κονσερβάρεται. Δεν πωλείται! Δεν “επιβάλλεται”!
(συνεχίζει λιγότερο δυνατά, σχεδόν χαμηλόφωνα)
..Η Ελευθερία -με την Σωκρατιανή Μαρξιστική έννοια- δεν θεωριτικολογείται!
(ουρλιάζει)
Ελευθερία ρε! Ελευθερία!
(κάπου σ’ έναν τρίτο όροφο ανάβει ένα φως, ένα σκασμένο μηχανάκι ακούγεται από την λεωφόρο, ένας απορημένος σκύλος εμφανίζεται ανάμεσα από τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα, η γάτα έχει εξαφανιστεί, το ταξί έχει γίνει μια ανάμνηση)
ΦΩΝΗ ΑΠΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΣΤΟΝ ΤΡΙΤΟ
Σκάσε ρε μαλάκα να κοιμηθούμε!
(ένα γάβγισμα ακούγεται από κάπου απροσδιόριστα – από ένα μπαλκόνι ακούγεται το πλαστικό σύρσιμο μιας μπαλκονόπορτας – ακούγονται κάποιοι ψίθυροι – από κάπου κοντά, ίσως από τον πρώτο, ακούγεται χαμηλόφωνα μια ήρεμη μεστή ανδρική φωνή
ΦΩΝΗ ΑΠΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΣΤΟΝ ΠΡΩΤΟ
Τι πρόβλημα έχεις ρε φίλε;
ΗΡΩΑΣ
(μια μικρή παύση – μετά χαμηλόφωνα, προς το κανονικό)
..Να… βασικά θέλω να πω ότι είμαι κατά του Μαρξισμού… και του Φασισμού… και των Φορμαλιστών ακόμα… γενικά είμαι κατά του ψεύδους, της υποκρισίας… του κακού γενικά…
(μια στιγμιαία ησυχία)
ΦΩΝΗ ΑΠΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΣΤΟΝ ΤΡΙΤΟ
(λιγότερο δυνατά)
Άντε μαλάκα μας ξύπνησες ..
(Ακούγεται μια μπαλκονόπορτα να κλείνει – ένα φως από κάπου σβήνει)
ΦΩΝΗ ΑΠΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΣΤΟΝ ΠΡΩΤΟ
(χαμηλόφωνα)
Για τον Φορμαλισμό είσαι σίγουρος; Η μόνη θεωρία που έχει αντιταχθεί στον Μαρξισμό -τον οποίο ορθά κατηγορείς- στη Σοβιετική Ρωσία, ήταν η Φορμαλιστική Θεωρία της Τέχνης…
(παύση – ησυχία – ξεκινάει ένα τζιτζίκι – σταματά αμέσως – ένα ελαφρύ αεράκι σηκώνεται – για ελάχιστα μια σακούλα φουσκώνει, ανυψώνεται από την άσφαλτο και μετά παραδίδει το άψυχο πλαστικό της σάρκιο ξανά εκεί)
ΗΡΩΑΣ
Ναι, αλλά κοιτάξτε να δείτε ..
(ακούγεται το κλασικό ringtone ενός παλιού nokia)
ΦΩΝΗ ΑΠΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΣΤΟΝ ΠΡΩΤΟ
(απευθύνεται στον Ήρωα)
Μισό λεπτό ..
(μέσα στην ησυχία, η φωνή του, που μιλάει στο τηλέφωνο, ακούγεται καθαρά)
ΦΩΝΗ ΑΠΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΣΤΟΝ ΠΡΩΤΟ
Πες μου.. όχι.. ναι.. μμμ… μμ.. ναι, το ξέρω, το ξέρω.. ναι μωρό μου.. θα μπορούσα.. αν το θες.. μμ.. πες μου τι είσαι.. μμμ… ναι, ναι μώρο μου.. το ξέρω.. κλείσε. Έρχομαι.
ΦΩΝΗ ΑΠΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΣΤΟΝ ΠΡΩΤΟ
Φίλε!
ΗΡΩΑΣ
Παρακαλώ!
ΦΩΝΗ ΑΠΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΣΤΟΝ ΠΡΩΤΟ
Άκου.. τα λέμε μια άλλη φορά.. Πήγαινε για ύπνο καλύτερα..
Ναι; Πήγαινε να ξεκουραστείς.. Το αναλύουμε μιαν άλλη φορά..
(η σκοτεινή του φιγούρα χάνεται από το μπαλκόνι – ακούγεται η μπαλκονόπορτα να κλείνει)
ΗΡΩΑΣ
(ψυθιρίζει – καθώς προχωρά)
Αυτό είναι που δεν θέλω γαμώτο.. Ανάλυση!
Αυτό δεν θέλω.. Ανάλυση!
Εμπειρία θέλω, γαμώτο..
Βίωμα!
(ουρλιάζει)
Βίωμα!
ΣΤΙΓΜΙΑΙΑ ΣΤΗ ΛΕΝΤ ΟΘΟΝΗ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟΥ
>Μα που πήγαν τα όμορφα δέντρα; Που έχουνε φύγει;<
Ένα αεράκι φύσηξε. Τρίξαν οι σκουριασμένες πιάστρες των φθαρμένων τεντών. Τρεμόπαιξε η λεντ οθόνη. Ψηφιακά παράσιτα στοίχειωσαν τα σωθικά της. Και μετά, όλα ξαναγυρίσαν εκεί. Εκεί που γυρνάνε πάντα. Στην ίδια επίπεδη ρουτίνα. Εκεί που ξενυχτάμε κι εμείς. Ηρωικές σιωπές, να σκύβουμε μπροστά της, για τα διανυκτερεύοντα φαρμακεία, για τα απάνεμα λιμάνια, για τα λαμπυρίζοντα ναυάγια της μικρής μας επαρχιώτικης ψυχής.
(1)
Friedrich Nietzsche “Über Wahrheit und Lüge im außermoralischen Sinn”.
Το απόσπασμα είναι από το βιβλίο του J. P. Stern “Η φιλοσοφία της γλώσσας του Φρ. Νίτσε” (Μετάφραση: Ζ. Δρακοπούλου)