Πριν ξεκινήσουμε να επικρίνουμε τον αγαπημένο πρωθυπουργό της χώρας που χαιρόταν που κατάφερε να συναντήσει εδώ στην Αθήνα τον Ζελένσκι και τους ηγέτες των Δυτικών Βαλκανίων και κρατών-μελών της Ε.Ε. της περιοχής, ξεχνώντας «για λίγο» ότι η Ελλάδα καιγόταν, ας τον σκεφτούμε λίγο σαν άνθρωπο. Όχι· μάλλον καλύτερα ας τον σκεφτούμε ως γιο.
Σκέψου να είσαι σήμερα πρωθυπουργός της Ελλάδας, εσύ, ο γιος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη που επί πρωθυπουργίας του το 1991 ξεκινά το σκοπιανό και τίθεται το ζήτημα του ονόματος Μακεδονία. Να είσαι ο γιος αυτού που διώχνει τον Σαμαρά για να το χειριστεί ο ίδιος, αλλά ο Σαμαράς αποφασίζει τελικά να στείλει μήνυμα ανατροπής της κυβέρνησης και να βάζει τη χώρα σε τροχιά εκλογών τις οποίες ο πατερούλης χάνει πανηγυρικά τον Οκτώβριο του 1993 από τον Ανδρέα Παπανδρέου με ποσοστό 46,88%. Να έχει ακολουθήσει όλη αυτή η μακρά πορεία του σκοπιανού, με την αδερφούλα σου να παρεμβαίνει το 2008 και δέκα χρόνια μετά ο «πρώην» μεγάλος πολιτικός σου αντίπαλος Αλέξης Τσίπρας να υπογράφει την Συνθήκη των Πρεσπών.
Σκέψου τώρα εσύ μετά από 30 χρόνια που ο πατερούλης σου έχασε πανηγυρικά την εξουσία λόγω ενός βαλκανικού ζητήματος, να έρχεσαι τώρα να διαπρέψεις με μια πρωτοβουλία στον επίκεντρο της οποίας θα βρεθεί η διεύρυνση και το ευρωπαϊκό μέλλον της περιοχής των Δυτικών Βαλκανιών και να έχεις και guest star τον Ζελένσκι. Να μπορείς δηλαδή να κάνεις και το διπλωματικό σου κομμάτι στο ΝΑΤΟ, να έχεις και καλεσμένους την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και τον Σαρλ Μισέλ, άσχετα αν δεν κάλεσες τον πρωθυπουργό της Αλβανίας Εντι Ράμα… ψιλοπράγματα.
Τι κάνεις λοιπόν;
Το αναβάλεις γιατί από καθαρή ατυχία λαμπάδιασε το δάσος της Δαδιάς και η περιοχή της Αλεξανδρούπολης;
Έ όχι, ως εδώ.
Έχασες διακοπές και ηρεμία αμέσως μετά την πανηγυρική εκλογή σου με τις φωτιές στη Ρόδο, στην Αγχίαλο και λοιπά, θα χάσεις την ευκαιρία τώρα να κάνεις και το κομμάτι σου για χάρη του Έβρου; Το σεμνά και ταπεινά είναι ωραίο σλόγκαν, αλλά κάπου λίγο φτάνει!
Τι κι αν την ώρα που δεχόσουν το Ζελένσκι και τους λοιπούς στο Μαξίμου, είχε ξεκινήσει η εκκένωση του νοσοκομείου της Αλεξανδρούπολης, καταστρεφόταν η Δαδιά και καιγόταν το 12% της περιοχής Natura και είχαν εμφανιστεί ταυτόχρονα 14 μέτωπα στον Έβρο;
Τι να κάνεις δηλαδή να ακυρώσεις το δείπνο; Το άτυπο; Σαν αυτές τις αηδίες που έκανε εκείνη η ακροδεξιά Μελόνι που άφησε ολόκληρη σύνοδο της G7 της Ιαπωνίας στη Χιροσίμα για να επιστέψει νωρίτερα στην Ιταλία να δει τι γίνεται με το φονικό κύμα κακοκαιρίας, στην περιφέρεια Εμίλια Ρομάνια; Μάλλον δε θα το θυμάσαι, ήσουν τόσο απασχολημένος εκείνη την ημέρα· ήταν 21η Μαΐου και εσύ έδραττες τις δάφνες σου με το ποσοστό σοκ στις πρώτες εκλογές…
Αλλά είσαι και τόσο γκαντέμης που ξυπνώντας το πρωί μετά το άτυπο δείπνο σου, και με λίγο ίσως χανγκόβερ – γιατί όχι – βλέπεις την Πάρνηθα να έχει λαμπαδιάσει κι αυτή.
Και τι να κάνεις τώρα; Να βγεις να πεις τι; Άστο καλύτερα. Καλύτερα να συνδέσεις τον ελληνικό λαό με Κάιρο…
Το χάος άλλωστε ακολουθεί. Καίγονται σπίτια, επιχειρήσεις. Εντοπίζονται οι σωροί των 18 μεταναστών στον Έβρο. Ένας μανιακός σε ζωντανή μετάδοση περηφανεύεται που έπιασε και κλείδωσε στην καρότσα «25 κομμάτια», μετανάστες εννοεί, κι άλλοι παλικαράδες, αυτόκλητοι τιμωροί συνεννοούνται για να εξαπολύσουν το δικό τους ανθρωποκυνηγητό. Ο υπουργός Μετανάστευσης μέσα σε όλα αυτά είχε τη φαεινή ιδέα να δηλώσει δημόσια «η τραγωδία αυτή επιβεβαιώνει, για άλλη μία φορά, τους κινδύνους της παράτυπης μετανάστευσης» στο πλαίσιο της έκφρασης της θλίψης του για τον θάνατο των 18 ανθρώπων. Ο εκπρόσωπος Τύπου της Πυροσβεστικής από την άλλη, όταν τον ρώτησαν περί εμπρησμών είπε ότι «τα μέρη που σημειώθηκαν οι φωτιές είναι ουσιαστικά κάποια περάσματα που χρησιμοποιούν κατά κόρον οι μετανάστες». Το αυτό επανέλαβε και ο υπουργός Πολιτικής Προστασίας. Καταγγελίες ότι οι πρώτες εστίες της μεγάλης πυρκαγιάς στον Έβρο εμφανίστηκαν στα περάσματα που χρησιμοποιούν οι διακινητές ήρθαν να συμπληρώσουν το παζλ. Αυτό τι σημαίνει δηλαδή, ότι οι ελληνικές αρχές γνωρίζουν τα περάσματα και δεν κάνουν τίποτα; Απλά μιλούν για έναν υβριδικό πόλεμο στον οποίο δεχόμαστε επίθεση;
Τι να βγεις να πεις; Πόσους να «παραιτήσεις» πάλι μέσα σε δύο μήνες νέας διακυβέρνησης; Ας τους συνδέσεις όλους με Κάιρο και βλέπεις μετά.
Άλλωστε για το κράτος είμαστε έρμαια μιας κλιματικής αλλαγής – δεν είδαμε τι έγινε στη Χαβάη; -, μιας ανεύθυνης ατομικής συμπεριφοράς των πολιτών, και συνειδητών δόλιων συμπεριφορών ατόμων Ελλήνων και μη που στην αναμπουμπούλα χαίρονται και βρίσκουν το χώρο να εκμεταλλευτούν ότι μπορούν. Καλά όλα αυτά· ας συμφωνήσω. Αλλά ο κρατικός μηχανισμός που είναι όσον αφορά την πρόληψη, την καταστολή των πυρκαγιών ακόμη και την τιμωρία παραβατικών συμπεριφορών;
Το θέμα είναι ότι φέτος το καλοκαίρι κάηκαν περισσότερα από 1,2 εκατ. στρέμματα στην Ελλάδα – 520.000 στρέμματα τον Ιούλιο και περισσότερα από 730.000 τον Αύγουστο -σύμφωνα με τα στοιχεία που καταγράφει το Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο Δασικών Πυρκαγιών.
Και όταν καίγεται όλη η Ελλάδα και το επιτελικό κράτος δεν φαίνεται να επιτελεί και τόσο καλά το έργο του παράλληλα με μια τραγική κυβερνητική επικοινωνιακή πολιτική δείπνων, συναντήσεων και σιωπής για τα τεκταινόμενα δεν γίνεται να απορούμε με την αγανάκτηση που φουντώνει και τη διάρρηξη του κοινωνικού ιστού που εξαπλώνεται. Και μάλιστα χωρίς να υποκινείται από μια αντιπολίτευση η οποία αντιδρά τόσο όσο για να κρατήσει τα προσχήματα, ούσα κατακερματισμένη και αποπροσανατολισμένη από τα εσωτερικά της ζητήματα.
Δεν είναι η πρώτη φορά που στην Ελλάδα έχουμε πυρκαγιές· ούτε προφανώς και η τελευταία. Αλλά φέτος, μέσα στα πλαίσια του συνεχούς βομβαρδισμού ειδήσεων περί κλιματικής αλλαγής και ενός δυστοπικού μέλλοντος που έχουμε μπροστά μας να αντιμετωπίσουμε ως ανθρωπότητα, οι πολίτες αυτής της χώρας άρχισαν να νιώθουν ότι είναι αντιμέτωποι με κάτι πρωτόγνωρο και τρομακτικό. Με κάτι μη αντιμετωπίσιμο. Και όταν ο πολίτης αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι το κράτος είναι αδύναμο μπροστά σε αυτή την απειλή, και ταυτόχρονα παρακολουθεί τους πολιτικούς να μην στέκονται ούτε επιτελικά ούτε επικοινωνιακά στο ύψος των περιστάσεων φοβάται και στη συνέχεια εξοργίζεται. Και όταν εξοργίζεται γίνεται επιρρεπής σε αντισυστημικά μονοπάτια που βρίσκουν έδαφος σε θολές εικασίες και θεωρίες συνομωσίας και σε μια πολιτεία ενοχική σε διάφορους δικαιωματιστές, αναποτελεσματική και διχαστική.
Και τότε ο πολίτης θα συνδέσει με τη σειρά του την κυβέρνηση με Κάιρο.
Αυτό είναι υγιές.
Το να συνδέσει με Κάιρο, τον ανθρωπισμό του, την κοινωνική αλληλεγγύη και την υπακοή στους νόμους είναι όμως μη υγιές· και κυρίως πολύ επικίνδυνο…
ΥΣ. Η έκφραση «Σύνδεση με Κάιρο» έχει τις ρίζες της στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν στο Κάιρο βρισκόταν η εξόριστη κυβέρνηση και στην Ελλάδα οι αντιστασιακές οργανώσεις. Αυτές επικοινωνούσαν μεταξύ τους με ασυρμάτους, κάτι πολύ χρονοβόρο λόγω κρυπτογράφησης και σημάτων Μορς, πολύ δύσκολο με τα μέσα της εποχής αλλά και επικίνδυνο λόγω των ερευνών των ναζί. Επιπλέον, πολύ συχνά, επειδή διαφωνούσαν οι εν Ελλάδι με τους εν Καΐρω, όταν έπρεπε να κάνουν κάτι άμεσα, έστελναν ένα σήμα στο Κάιρο και μετά έκαναν ό,τι πίστευαν σωστότερο. Κι άμα κάποιος είχε απορίες, τον… εσυνέδεαν με το Κάιρο για να πάρει από εκεί διευκρινίσεις, όπως αναφέρετε σε διάφορες σελίδες στο διαδίκτυο.
