Δεν θα ήταν δυνατό να κατανοήσουμε τις ρίζες της πολύπλοκης Αραβό-Ισραηλινής διένεξης αν δεν αναφερθούμε διεξοδικά στον Μεγάλο Μουφτή της Ιερουσαλήμ (εκλέχτηκε το 1921) Αμίν Αλ Χουσεινί.
Ήταν η αδιαμφισβήτητη ηγετική φυσιογνωμία των Παλαιστίνιων στις κρίσιμες δεκαετίες του ‘20 και του ‘30.
Αρνήθηκε τρεις φορές την δημιουργία Παλαιστινιακού κράτους, όταν μάλιστα οι διπλωματικές ισορροπίες ήταν ευνοϊκές για τους Παλαιστινίους.
…
Την πρώτη φορά αρνήθηκε όταν οι Άγγλοι πρότειναν το μοίρασμα της Παλαιστίνης με το σχέδιο Peel το 1937, μετά την μεγάλη εξέγερση των Αράβων το 1936 ενάντια στους Άγγλους και την Εβραϊκή κοινότητα. Συνιστούσε την οριστική κατάργηση της βρετανικής Εντολής με εξαίρεση ένα διάδρομο γύρω από την Ιερουσαλήμ που θα εκτείνεται μέχρι την ακτή της Μεσογείου και τον διαχωρισμό των εδαφών μεταξύ ενός Αραβικού και ενός Εβραϊκού κράτους. Ο Αμίν Αλ Χουσεινί είπε όχι.
Την δεύτερη φορά όταν η «Λευκή Βίβλος» προτάθηκε το 1939, πάλι από τους Άγγλους. Ήταν μία άκρως φιλοαραβική πρόταση (οι Εβραίοι το θεώρησαν προδοσία για τους ίδιους), διότι οι Άγγλοι ήθελαν να δελεάσουν τους Άραβες για να τους έχουν – θεωρώντας την υποστήριξη των Εβραίων δεδομένη – συμμάχους στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η «Λευκή Βίβλος» πρότεινε, ανάμεσα σε άλλα, την ίδρυση ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους σε λιγότερο από 10 χρόνια (πιο εκτενής αναφορά για την Λευκή Βίβλο,στα δυο άρθρα μου των προηγούμενων εβδομάδων, τα οποία μπορείτε να διαβάσετε εδώ και εδώ). Ο Αμίν Αλ Χουσέινι είπε όχι.
Η τρίτη φορά ήταν στην απόφαση του ΟΗΕ το 1947, που μιλούσε για την δημιουργία δύο ανεξάρτητων κρατών ενός Εβραϊκού και ενός Παλαιστινιακού. Οι Εβραίοι το αποδέχτηκαν με ενθουσιασμό· ο Αμίν Αλ Χουσέινι ως εκπρόσωπος της Ανώτατης Αραβικής Επιτροπής είπε και πάλι όχι.
Ο βίος και η πολιτεία του
Ο Αμίν αλ Χουσέινι γεννήθηκε το 1897 στην Ιερουσαλήμ. Ήταν μέλος της οικογένειας Χουσεινί η οποία ισχυριζόταν ότι ήταν απόγονοι του Αλ Χουσεΐν Ιμπν Αλί, εγγονού του προφήτη Μωάμεθ.
Στα νιάτα του εκπαιδεύτηκε για να γίνει κάποια μέρα μουφτής. Το 1913 έκανε προσκύνημα στην Μέκκα. Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου εντάχτηκε στον οθωμανικό στρατό τον οποίο εγκατέλειψε για να επιστρέψει στην Ιερουσαλήμ το 1917. Μετά την βρετανική νίκη επί των Οθωμανών και την άφιξη τους στην Παλαιστίνη, συνεργάζεται με τους Άγγλους και έγινε «ευσεβής μουσουλμάνος υπηρετώντας χριστιανικό στρατό». Πολεμά στο πλευρό των Άγγλων ενάντια στους Οθωμανούς και τους συμμάχους τους Γερμανούς.
20 χρόνια αργότερα θα ζητήσει την συνεργασία των ναζί ενάντια στον Εβραϊκό εχθρό.
Μετά το τέλος του πολέμου γίνεται μέλος της Αλ Ναντί, μιας μυστικής εταιρείας που μάχεται για την ανεξαρτησία Συρίας-Παλαιστίνης.
Το 1920, ήταν μεταξύ των βασικών υποκινητών του αντι-Εβραϊκού προγκρόμ που είχε ως αποτέλεσμα 10 νεκρούς Εβραίους και πάνω από 250 τραυματίες. Καταδικάζεται για αυτή του την συμμετοχή σε ποινή φυλάκισης 10 ετών, αλλά καταφεύγει, πριν συλληφθεί, στην Δαμασκό.
Ο Ύπατος Άγγλος αρμοστής Χέρμπερτ Σάμιουελ που μόλις είχε φτάσει στην Παλαιστίνη μετά την Εντολή των συμμάχων στους Άγγλους, του έδωσε χάρη ως χειρονομία κατευνασμού, και όταν το 1921 ο Μουφτής της Ιερουσαλήμ πεθαίνει – ο οποίος ήταν ετεροθαλής αδερφός του – ευνοεί την υποψηφιότητά του.
Η Αραβική κοινωνία είναι δομημένη και λειτουργεί με βάση τις φατρίες. Στην Παλαιστίνη δέσποζαν έξι μεγάλες φατρίες οι οποίες ήλεγχαν όλες τις κοινωνικές δομές. Ο Μουφτής της Ιερουσαλήμ από παράδοση ήταν πάντα ένα μέλος της φατρίας των Χουσέινι που εξουσίαζε όλη την περιοχή της Ιερουσαλήμ και ήταν η πιο ισχυρή και αξιοσέβαστη μεταξύ των μεγάλων οικογενειών. Οι Άγγλοι ήθελαν οπωσδήποτε ο Μουφτής να είναι μέλος της φατρίας Χουσεινί γιατί πίστευαν ότι αυτό θα τους βοηθούσε στην διατήρηση της τάξης. Σύμφωνα με το νόμο διενεργούνται εκλογές με υποψήφιους για αυτή την σημαντική θέση και η ανώτατη επιτροπή των Άγγλων επιλέγει έναν από τους τρεις πρώτους υποψήφιους.
Προς μεγάλη έκπληξη ο ευνοούμενος των Άγγλων έρχεται τέταρτος. Το πρόβλημα θα ξεπεραστεί εφόσον, χωρίς δισταγμό, οι Άγγλοι θα καταπατήσουν τις διαδικασίες, θα ακυρώσουν τις εκλογές και θα αποφασίσουν να διορίσουν τον τέταρτο στη σειρά Αμίν Αλ Χουσεινί Μουφτή της Ιερουσαλήμ, ο οποίος επιπλέον είναι πολύ νέος (24 ετών) δεν έχει όλα τα απαραίτητα προσόντα, ούτε τις απαιτούμενες θεολογικές κορανικές σπουδές, παρόλα αυτά όμως θα πάρει τη θέση.
Θα πέσουν έξω στους υπολογισμούς τους διότι ενώ υπολόγιζαν ότι θα μπορούν να ελέγχουν την πολιτική του εικοσιτετράχρονου Μουφτή· αυτός θα ακολουθήσει τελείως αντί-αγγλική πολιτική.
Με βαθιά αντιεβραϊκά αισθήματα, φανατικός αντισιωνιστής, ένιωθε ότι ο Αραβικός εθνικισμός για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τον εβραϊκό εθνικισμό δεν θα μπορούσε να κινητοποιηθεί με βάση την έννοια του έθνους όπως την ερμήνευαν οι δυτικοί. Βαθύς γνώστης του παλαιστινιακού λαού, πίστευε ότι αυτή η έννοια του έθνους ήταν άγνωστη και δεν θα μπορούσε να αγγίξει την αραβική κοινωνία, η οποία ήταν αγροτική κατά το 90%, αναλφάβητη και δομημένη στο σύστημα των φατριών. Έτσι θα θέσει σαν κεντρικό άξονα ενάντια στον σιωνισμό την θρησκεία του Ισλάμ την οποία θα πολιτικοποιήσει.
Είναι μία ριζική αλλαγή στην διένεξη Αράβων-Εβραίων. Με πύρινους λόγους στους πιστούς, φανατισμό και έξαρση της εθνικής αλλά ταυτόχρονα και της θρησκευτικής ταυτότητας η δεκαετία του ΄20 με πρωτεργάτη τον Αμίν Αλ Χουσεινί θα ρίξει τον σπόρο του πολιτικού Ισλάμ που υπάρχει σήμερα.
Η διαμάχη Εβραίων-Παλαιστίνιων υπό την καθοδήγησή του θα μεταμορφωθεί σταδιακά σε σύγκρουση Ιουδαϊσμού-Ισλάμ και αρκετά γρήγορα σε σύγκρουση Δύσης-Ανατολής (Αραβομουσουλμανικής)· ένα σοκ πολιτισμών.
Είναι ο πιο ισχυρός Άραβας αξιωματούχος και η θέση του Μουφτή του επιτρέπει να ελέγχει όλες τις πτυχές της Αραβικής κοινωνίας.
Έτσι το Ισλάμ από απλή θρησκεία θα αρχίζει να μεταμορφώνεται σταδιακά σε ιδεολογία, τρόπο ζωής, πολιτικό πρόγραμμα.
Το 1931, οργανώνει το Παγκόσμιο Ισλαμικό Συνέδριο. Από αυτή τη στιγμή και έπειτα το παλαιστινιακό ζήτημα γίνεται υπόθεση όλων των Μουσουλμάνων.
Το 1935, η οικογένεια Χουσέινι ιδρύει το δικό της πολιτικό κόμμα. Με πρωτοβουλία του, οι ηγέτες των αραβικών φατριών σχηματίζουν τη Ανώτατη Αραβική Επιτροπή και το αναθέτουν την προεδρία. Δηλώνει υπέρ της απέλασης των περισσότερων Εβραίων από την Παλαιστίνη, συναινεί μόνο στην παραμονή των Εβραίων που ζούσαν στα τέλη του 19ου αιώνα και ανέκαθεν κατοικούσαν στην Παλαιστίνη.
Οι όροι και οι ορισμοί
Σε αυτό το σημείο θεωρώ ότι είναι σημαντικό να γίνουν κάποιες διευκρινίσεις σε σχέση με την χρήση κάποιων όρων προς αποφυγή παρερμηνειών.
Ο όρος Ισλάμ αναφέρεται στην θρησκεία γενικά. Ο όρος ισλαμισμός αναφέρεται σε ένα πολιτικό, θρησκευτικό, πολιτιστικό κίνημα. Είναι το κίνημα των ακραίων μουσουλμάνων. Αυτός που ακολουθεί την θρησκεία του Ισλάμ δεν είναι ισλαμιστής αλλά μουσουλμάνος. Παλαιότερα στην Ελλάδα χρησιμοποιούσαμε περισσότερο συχνά τον όρο Μωαμεθανός, δηλώνοντας τον οπαδό της θρησκείας του Μωάμεθ.
Με αυτή την έννοια ένας ισλαμιστής είναι ασφαλώς μουσουλμάνος όμως ένας μουσουλμάνος δεν είναι κατ΄ ανάγκη ισλαμιστής.
Μέσα στους κόλπους του Ισλαμισμού εμφανίστηκε και ο Τζιχαντισμός που στα ελληνικά θα μπορούσαμε να το μεταφράσουμε σαν ιεροπολεμισμό.
Τζιχαντιστές είναι οι ακραίοι ισλαμιστές.
Το κίνημα αυτό διεκδικεί την εφαρμογή του ισλαμικού νόμου ως νόμο του κράτους με βίαια μέσα. Ένας Τζιχαντιστής είναι ασφαλώς ισλαμιστής, όμως, ένας ισλαμιστής δεν είναι κατ’ ανάγκην Τζιχαντιστής.
Ο Μεγάλος Μουφτής και οι Ναζί
Μετά την άνοδο των ναζιστών στην εξουσία, που δεν μένουν αδιάφοροι στα όσα συμβαίνουν στην Παλαιστίνη, περί τα τέλη Μαρτίου του 1933 ο πρόξενος της Γερμανίας στην Παλαιστίνη τηλεγραφεί στον Χίτλερ:
«Σήμερα συνάντησα το Μεγάλο Μουφτή που μου επιβεβαίωσε με έμφαση την υποστήριξη του στο ναζιστικό κόμμα και το καινούργιο καθεστώς και την ανάγκη να καταπολεμηθεί η επιβλαβής επίδραση των Εβραίων στην οικονομία και την πολιτική».
Ένα μήνα αργότερα ζητάει από τη Γερμανία να μην αποστείλει άλλους Εβραίους στην Παλαιστίνη.
Επιδιώκει στενές επαφές με το ναζιστικό κόμμα και μία συμμαχία σε βάθος χρόνου ενάντια στους Εβραίους.
Ο Γκέμπελς στηρίζει την πολιτική του Μουφτή, οι επαφές γίνονται προσεκτικά και με μυστικότητα για να μην προκαλέσουν τους Άγγλους. Η Γερμανία στηρίζει οικονομικά την Αραβική εξέγερση του ΄36-΄39 ενάντια στους Άγγλους και τον Εβραϊκό αποικισμό. Ο βασικός υποκινητής αυτής της εξέγερσης είναι ο Μουφτής της Ιερουσαλήμ. Στην ίδια γραμμή πλεύσης και φρασεολογίας με τους ναζί κατά τη διάρκεια αυτής της εξέγερσης χαρακτηρίζει τους Εβραίους ως «Τα απορρίμματα της γης και τα μικρόβια που μεταφέρουν την πανούκλα».
Ορισμένοι εξεγερμένοι Άραβες φορούν τον αγκυλωτό σταυρό.
Το 1937, κατηγορείται από τους Άγγλους για την δολοφονία του Βρετανού επιτρόπου στη Γαλιλαία, του αφαιρείται ο τίτλος του Μουφτή (Δεν εμποδίζει τον ίδιο βέβαια, να τον κρατήσει και να υπογράφει σε όλες τις επίσημες επαφές του ως «Ο Μεγάλος Μουφτής της Ιερουσαλήμ»). Καταζητείται και διαφεύγει στο Λίβανο και έπειτα στο Ιράκ.
Υποστηρίζοντας τον Ρασίντ Αλί Αλ Γκιλανί που παίρνει την εξουσία στο Ιράκ εξέδωσε μία φετβά στο ραδιόφωνο του Ιράκ καλώντας τους μουσουλμάνους σε Τζιχάντ εναντίον του Ηνωμένου Βασιλείου. Η βρετανική νίκη στον Αγγλό-Ιρακινό πόλεμο τον αναγκάζει να καταφύγει στο αυτοκρατορικό Ιράν. Μετά την Αγγλό-Σοβιετική εισβολή στο Ιράν καταφεύγει στην Ρώμη.
Στις 27 Οκτωβρίου 1941 γίνεται δεκτός από τον Μπενίτο Μουσολίνι ο οποίος αποδέχτηκε την αρχή της υποστήριξης του άξονα για το σκοπό του.
Εκφράζεται η εχθρότητα και των δύο πλευρών προς τους Εβραίους και το σιωνισμό· εξάλλου o Μουσολίνι και η φασιστική Ιταλία έχουν υποστηρίξει και αυτοί οικονομικά τους Άραβες επαναστάτες κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του 36-39.
Στις 28 Νοεμβρίου 1941, γίνεται δεκτός από τον Χίτλερ ο οποίος του εξηγεί ότι τα κίνητρα του εθνικοσοσιαλισμού να «επιμείνουν σε ένα ανελέητο αγώνα κατά των Εβραίων» είναι οι προσπάθειές τους (των Εβραίων) να καταστρέψουν την Γερμανία, και αναφέρεται στην ευθύνη τους για το ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και την άνοδο του κομμουνισμού.
Ο Μουφτής του απαντά:
«Εμείς οι Άραβες πιστεύουμε ότι ο σιωνισμός είναι η πηγή όλης αυτής της δολιοφθοράς».
Θα παραμείνει στη Γερμανία μέχρι το 1945 με όλη του την ακολουθία (πάνω από 50 άτομα) και θα δέχεται για τις υπηρεσίας που θα προσφέρει στους ναζί 5.000.000 γερμανικά μάρκα το μήνα από το υπουργείο Εξωτερικών και το γραφείο των SS.
Τον Ιανουάριο του 1941 γράφει στον Χίτλερ :
«Η Εξοχότητα σας,
Η συμπάθεια του αραβικού κόσμου προς την Γερμανία είναι δεδομένη. Οι αραβικοί λαοί θα είναι έτοιμοι να δράσουν ενάντια στον κοινό εχθρό σε όλα τα μέτωπα και να εξεγερθούν με ενθουσιασμό ενάντια στην Αγγλό-Εβραϊκή συμμαχία για να συνδράμουν στην ήττα της.
Ο Μέγας Μουφτής της Ιερουσαλήμ
Αμίν Αλ Χουσεινί»
Τον Απρίλιο του 1941 γράφει στον Ρίμπεντροπ, Υπουργό Εξωτερικών της Γερμανίας:
«Κύριε Υπουργέ,
Σας διαβεβαιώνουμε τη θέληση του Αραβικού λαού να συμβάλει στην τελική νίκη ενάντια στον κοινό μας εχθρό. Σας παρακαλούμε να δώσετε στις καταπιεσμένες από τους Βρετανούς Αραβικές χώρες, όλη την δυνατή σας υποστήριξη στον αγώνα τους για απελευθέρωση, να αναγνωρίσετε την εθνική τους κυριαρχία και ανεξαρτησία ,να συναινέσετε στην ένωση τους καθώς και στην εξαφάνιση της εθνικής εστίας του Εβραϊκού λαού στην Παλαιστίνη.
Αμίν Αλ Χουσεινί
Μέγας Μουφτής της Ιερουσαλήμ»
Το καλοκαίρι του 1942, τα στρατεύματα του Ρόμελ κατευθύνονται προς την Αίγυπτο, την ίδια εποχή οι Γερμανοί είχαν ήδη κατακτήσει την Κρήτη, και το μέτωπο του Καυκάσου κατευθύνεται προς το νότο με τελικό προορισμό την Ιερουσαλήμ.
Ο Μουφτής θέλει να συμμετάσχει στις μάχες και τίθεται επικεφαλής αραβικών λεγεώνων εκπαιδευμένων από τους Γερμανούς μαζί με Άραβες και Μαγκρεμπίνους εθελοντές που επιστρατεύτηκαν έχοντας σαν βάση την Ελλάδα. Δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να συμμετάσχουν σε μάχες, όπως και μία ειδική μονάδα SS που στάθμευε στην Αθήνα, κομάντος θανάτου που είχαν σκοπό να εξοντώσουν τος Εβραίους Παλαιστίνης έπειτα από νίκη, όπως ήλπιζαν του Ρομελ στο Βορειοαφρικανικό μέτωπο.
Ήταν ο βασικός καθοδηγητής του κεντρικού Ισλαμικού Ινστιτούτου του Βερολίνου που ιδρύθηκε με τη στήριξη της ναζιστικής εξουσίας και ήταν γνωστό σε όλο τον ισλαμικό κόσμο. Από το Βερολίνο, διευθύνει την Παλαιστινιακή αντίσταση και κάνει προπαγάνδα υπέρ των ναζί στους ανά τον κόσμο μουσουλμάνους που δεν είναι Άραβες και προσπαθεί να πείσει Ινδούς, Iγκούρ, Καυκάσιους, Τατάρους της Κριμαίας να πάρουν το μέρος της Γερμανίας. Ο λόγος του έχει όλο και μεγαλύτερη βαρύτητα για τους Γερμανούς και για τις υπηρεσίες του το ναζιστικό καθεστώς τον ανταμείβει πλουσιοπάροχα.
Πολυτελείς επαύλεις, εξοχικές κατοικίες, πολυτελές γραφείο.
Δημιουργεί ένα ευρύ κύκλο σχέσεων με τα σπουδαιότερα στελέχη των Ναζί.
Ο Γκαίμπελς, ο Χίμλερ, ο Γκέρινγκ, ο Αντόλφ Άιχμαν, ο Μπάλντουρ φον Σίραχ ,επικεφαλής της χιτλερικής νεολαίας, είχαν στενές επαφές με τον Μουφτή της Ιερουσαλήμ.
Το 1943, θα προτείνει στους Γερμανούς να βομβαρδίσουν την Ιερουσαλήμ για να εμποδίσουν την διεξαγωγή του Παγκόσμιου Σιωνιστικού Συνεδρίου αν και γνωρίζει ότι οι πιο στενοί του συγγενείς και το μεγαλύτερο μέρος της οικογένειας του ζει στην Ιερουσαλήμ.
Οι φανατισμένοι λόγοι του στο μοναδικό Τζαμί του Βερολίνου αναμειγνύουν με λεπτότητα θρησκευτικό αντισημιτισμό και ρατσισμό.
Ο Μουφτής πληροφορείται για την τύχη που επιφυλάσσουν οι ναζί στους Εβραίους στις αρχές του 1942 από τον ίδιο τον Αδόλφο Άιχμαν. Είναι εντυπωσιασμένος από αυτά που ακούει και βαθιά ικανοποιημένος.
Ο φίλος του ο Χίμλερ, ο αρχηγός των SS, θα τον πληροφορήσει αυτοπροσώπως για την εξέλιξη της διαδικασίας της τελικής λύσης για τους Εβραίους λέγοντας του:
«Μέχρι σήμερα έχουμε εξοντώσει περίπου 3 εκατομμύρια Εβραίους».
Αυτή την περίοδο τα τρένα μεταφέρουν αδιάκοπα Εβραίους από όλη την Ευρώπη στα στρατόπεδα εξόντωσης, παρόλα αυτά όμως, ορισμένοι Εβραίοι κατορθώνουν να σωθούν με τη βοήθεια των Άγγλων και του Ερυθρού Σταυρού και να διαφεύγουν προς την Παλαιστίνη.
Ο Αμίν Αλ Χουσεινί συνεργάζεται με τον Χίμλερ και αλληλογραφεί με τα υπουργεία Εξωτερικών της Ουγγαρίας, της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας για να τους επιστήσει την προσοχή και να αυξήσουν τους ελέγχους ώστε κανένας Εβραίος να μην διαφύγει προς την Παλαιστίνη. Για όλους υπάρχει μόνο ένας ορίζοντας· τα κρεματόρια.
Απευθύνεται με την παρακάτω επιστολή στον Υπουργό Εξωτερικών της Βουλγαρίας.
«Κύριε Υπουργέ,
Επιτρέψτε μου να παρατηρήσω ότι θα ήτανε πιο κατάλληλο και πιο αποτελεσματικό να εμποδίζετε τους Εβραίους να εγκαταλείψουν την χώρα σας (εννοεί προς την Παλαιστίνη) και να τους αποστέλνετε προς περιοχές όπου θα ήταν πιο ελεγχόμενες, όπως η Πολωνία για παράδειγμα. Θα είναι ένας τρόπος να απομακρυνθεί η απειλή που εκπροσωπούν και μία καλή πράξη προς τους Αραβικούς λαούς που θα το αναγνωρίσουν και θα σας το ανταποδώσουν στο μέλλον.
Δεχτείτε τους ειλικρινούς μου χαιρετισμούς
Αμίν Αλ Χουσεινί
Μέγας Μουφτής της Ιερουσαλήμ»
Από το Τσέεζεν, 50 χλμ. νότια του Βερολίνου όπου στήνει ραδιοφωνικό σταθμό, μεταδίδει προπαγανδιστικές εκπομπές με αποδέκτες των Αραβομουσουλμανικό κόσμο, όπου παροτρύνει τους ακροατές να «σκοτώσουν τους Εβραίους όπου βρεθούν γιατί αυτό ικανοποιεί τον θεό, την ιστορία και την θρησκεία».
Ένας από τους πιστούς ακροατές του ήταν τότε ο νεαρός Χομεϊνί.
Τον Μάιο του 1943, πρωτοστατεί στην στρατολόγηση μουσουλμάνων από την Βοσνία για την σχηματίσει την 13η ορεινή μεραρχία των Waffen SS.
Η Βοσνία Ερζεγοβίνη έχει προσαρτηθεί από την φασιστική Κροατία και πολεμά στο πλευρό των Γερμανών. Οι Βόσνιοι μουσουλμάνοι συμπαθούν τους ναζί γιατί πιστεύουν ότι τρέφουν φιλικά αισθήματα προς το Ισλάμ.
Είναι μια καλή ευκαιρία για τον μουφτή να δείξει πόσο χρήσιμος μπορεί να είναι για τους ναζί, η Γερμανία έχει κατακτήσει την Γιουγκοσλαβία αλλά η σθεναρή αντίσταση των παρτιζάνων του Τίτο τους αναγκάζει να ενισχύσουν την παρουσία τους, και τον Φεβρουάριο του ΄43 ο Χίτλερ διατάζει την δημιουργία επιπλέον μεραρχιών στην Βοσνία.
Ό Χίμλερ ξεκινά μία εκστρατεία στρατολόγησης και ο Αμίν Αλ Χουσεινί ταξιδεύει στην Βοσνία και οργανώνει την ομάδα των SS με το όνομα Χανσάαρ (όνομα αραβικού σπαθιού), ο Χίμλερ θα δηλώσει ότι «οι Βαλκάνιοι μουσουλμάνοι είναι λαός ανώτερης φυλής». Οι μουσουλμάνοι SS δηλώνουν πίστη στον Χίτλερ και έτοιμοι να πολεμήσουμε μέχρι θανάτου· η δύναμη τους ανέρχεται σε 20.000 στρατιώτες.
Σε συνεννόηση με τον Χίτλερ, ο Αμίν Αλ Χουσεινί επιφορτίζεται για την επιμόρφωση και την πολιτική καθοδήγηση της μουσουλμανικής μεραρχίας των Waffen SS. Ο Χίμλερ μετά από επιθεώρηση της μονάδας Χαζάαρ θα δηλώσει :
«Οφείλω να ομολογήσω ότι δεν έχω να προσάψω τίποτα στο Ισλάμ· πλάθει αυτούς τους στρατιώτες κατά τρόπο πέρα για πέρα κατάλληλο, τους υπόσχεται τον παράδεισο αν πέσουν στη μάχη, είναι μία θρησκεία χρήσιμη για ένα στρατιώτη».
Μετά την Γιουγκοσλαβία η μεραρχία Χανσάαρ θα πολεμήσει στο ανατολικό μέτωπο ενάντια στην επέλαση των Σοβιετικών και θα είναι παρούσα στο Βερολίνο πριν την τελική πτώση.
Οι μουσουλμάνοι στρατιώτες της Waffen SS θα μείνουν να υπερασπιστούν το Βερολίνο, όμως ο Μουφτής θα φύγει πριν την τελική πτώση αφού πρώτα μεταφέρει τα χρήματα του και το χρυσό που κατείχε σε ελβετική τράπεζα.
Την στιγμή που οι Σοβιετικοί στρατιώτες ύψωναν την κόκκινη σημαία στο Βερολίνο, διέφευγε για την Ελβετία μέσω της Αυστρίας με γερμανικό αεροπλάνο. Θα του απαγορευτεί η είσοδος στην Ελβετία και θα καταλήξει στα Παρισινά προάστια.
Η παρουσία του στην γαλλική πρωτεύουσα θα δημιουργήσει έντονες αντιδράσεις και τριβές μεταξύ εβραϊκής κοινότητας και Γαλλίας και οι Γάλλοι για να τον ξεφορτωθούν θα του χορηγήσουν μέσω του υπουργείου εξωτερικών ένα διαβατήριο με ψεύτικο όνομα χάρη στο οποίο θα διαφύγει στο Καιρό τον Μάιο του 1946.
Η Ιερουσαλήμ του ετοιμάζει μια θριαμβευτική υποδοχή την οποία αποτρέπουν οι Άγγλοι.
Θα πρωτοστατήσει στην ένωση των Αραβικών στρατών ενάντια στο Ισραήλ αμέσως μετά την ίδρυση του το 1948.
Λίγο πριν την δίκη του Αδόλφου Άιχμαν στο Ισραήλ, το 1961, θα αρνηθεί τις κατηγορίες για συμμετοχή του στο ολοκαύτωμα από τη Βηρυττό όπου διέμενε.
Θα πεθάνει στη Βηρυττό τον Ιούλιο 1974 σε ηλικία 77 ετών.
Στο βιβλίο του «Η Τζιχάντ και το μίσος εναντίον των Εβραίων» ο Ματίας Κυντσελ απαριθμεί αρκετά κοινά σημεία μεταξύ Ισλάμ και ναζισμού:
«Την αποθέωση του αρχηγού, την τιμή του να πέφτει στη μάχη, την ανωτερότητα του συνόλου έναντι του ατόμου, την οικογένεια την εργασία ,τον αγώνα εναντίον της εβραϊκότητας».
Ένας από τους πιο έγκυρους Γάλλους ιστορικούς μαροκάνικης καταγωγής, ειδικός στο θέμα του Ολοκαυτώματος και της Ισραηλό-παλαιστινιακής διαμάχης, o από τον χώρο της αριστεράς προερχόμενος Ζωρζ Μπενσουσάν αναφέρεται διεξοδικά στο ρόλο του Μουφτή της Ιερουσαλήμ στο βιβλίο του «Οι καταγωγές της Ισραηλινού-αραβικής διένεξης».
*Φωτογραφία εξωφύλλου: Συνάντηση του Αμίν Αλ Χουσεινί με τον Χίτλερ τον Νοέμβριο του 1941, wikipedia
