Ομολογώ ότι την πρώτη φορά που περπατούσα προς το Circus, ένιωθα λίγο ότι «έκλεβα». Από τον εαυτό μου την εμπειρία της απόλυτης έκπληξης, διότι τον χώρο τον είχα δει κατά τις εργασίες περίπου δύο εβδομάδες πριν ανοίξει, και από τον γιο μου που με συνόδευε, μιας και προσποιούμουν ότι δεν έχω ιδέα τι είναι αυτός ο νέος χώρος στη Λάρισα, το μεγαλύτερο τσίρκο της πόλης που άνοιξε για να υποδεχθεί τους λάτρεις της μουσικής και του θεάματος, όπως προανήγγειλε η επίσημη σελίδα του πριν το μεγάλο opening.
Του είχα πει ότι θα κάνουμε την πρώτη νυχτερινή μας έξοδο σε ένα μουσικοθέατρο. Τελεία. Ήθελα να δω το Circus Entertainment Hub, όπως θα το έβλεπε εκείνος, μάλλον για να ισορροπήσω το δικό μου «κλέψιμο».
«Είναι σαν είμαστε στο Broadway» είπε μόλις μπήκαμε, σταματώντας δίπλα στη σκηνή. Δεν έχει πάει ποτέ φυσικά. Στο Broadway. Ούτε και γω. Αλλά μικρή σημασία έχει· όλοι ξέρουμε τι εννοούσε. Και είχε δίκιο. Πρώτη φορά ανοίγει μια σκηνή τέτοιων προδιαγραφών στη Λάρισα.
Αυτό το ήξερα ήδη.
Αυτό που δεν περίμενα ήταν ότι θα ήταν τόσο έντονη η αίσθηση, το βίωμα όταν θα έβλεπα την μουσικο-θεατρική σκηνή ζωντανή. Το πώς σε ρουφάει ο χώρος, το θέαμα· ακόμη και πριν ξεκινήσει. Και ο ηλεκτρισμός στην ατμόσφαιρα. Η σκηνή, τα φωτορυθμικά, τα εφέ, ο κόσμος…
Γιατί διάλεξες το όνομα Circus είχα ρωτήσει τον εμπνευστή και ιδιοκτήτη του χώρου, Βασίλη Λίαπη. «Γιατί σε ένα τσίρκο δεν ξέρεις τι να περιμένεις. Γιατί υπάρχει μεγάλη εναλλαγή συναισθημάτων από νούμερο σε νούμερο. Γιατί έχει κάτι το μυσταγωγικό και αινιγματικό. Και εμείς κάναμε ένα χώρο που θα φιλοξενεί τα πάντα. Όπως ένα πραγματικό τσίρκο. Δεν είναι μόνο ένα όνομα, για μένα το τσίρκο είναι συναίσθημα».
Μόλις περάσεις την πόρτα του Circus Entertainment Hub, το καταλαβαίνεις αυτό που έλεγε ο Βασίλης. Καταλαβαίνεις τη δυναμική, τη μη στατικότητα του χώρου, την δυνατότητα να φιλοξενήσει και κυρίως να μεταμορφωθεί για να φιλοξενήσει τελείως διαφορετικά καλλιτεχνικά, μουσικά ή θεατρικά, πολιτιστικά και συνεδριακά δρώμενα.
Εκείνη την πρώτη φορά είδαμε με τον γιο μου τον Μπαλάφα. Δεν τον ήξερε. Δεν είναι ούτε το είδος μουσικής που ακούει. Αλλά τον συνεπήρε το θέαμα. Γιατί σε αυτό τον χώρο το θέαμα μπορεί να λειτουργήσει.
«Θέλω να ερχόμαστε συνέχεια» μου είπε. «Δεν με ενδιαφέρει ακριβώς τι θα ακούμε ή θα βλέπουμε. Και θέλω κάποια στιγμή να παίξω και γω σε αυτή την σκηνή».
Το Circus επιτέλεσε την αποστολή του σαν τσίρκο. Μας δημιούργησε συναίσθημα. Μας κέρδισε…
Και μπράβο του! Επιτέλους… κάτι συνέβη στην πόλη.
*Φωτογραφίες: Κώστας Μάντζiαρης
