Αγαπητέ, ακριβέ μου φίλε Γιόζεφ Χάσεμπουργκ, είναι τόσο λίγα αυτά που σας ζητώ… Μόνο, λίγη ειλικρινή διάθεση για συνεννόηση. Και λιγουλάκι φροντίδα στον πιστό σου φίλο Έστεμπαν Λαντάουερ. Ζητάω πολλά;
Καταρχάς:
Ευχαριστώ για το γράμμα σας σχετικά με τον Γκόρντον Λαντς. Δεν έχω προλάβει να το διαβάσω ολόκληρο ακόμα. Ποιος θα μπορούσε; 126 πυκνογραμμένες σελίδες. Και τι σελίδες. Α3 δεν λέγεται αυτό το μέγεθος; Ο ταχυδρόμος χρησιμοποίησε ένα μίνι βαρούλκο και μια σκάλα για να περάσει το γράμμα. Όμως, δεν έχω καταλάβει… Ποιος είναι ο Γκόρντον Λαντς; Και είμαι σίγουρος ότι δε σας ζήτησα 1000 μάρκα που εσωκλείετε στον φάκελο. Ευχαριστώ πάντως. Θα τα χρησιμοποιήσω με σύνεση και οικονομίας μέτρο. Βέβαια, για να είμαι ειλικρινής, τα χρησιμοποίησα ήδη. Αγόρασα δύο κιβώτια γυαλιστικό πλακιδίων πισίνας. Δεν έχω ακόμα πισίνα, αλλά μαγειρεύω πριν πεινάσω. Όταν αποκτήσω, θα μπορώ να την γυαλίζω όποτε μου καπνίσει δίχως να σκέφτομαι έξοδα και δαπάνες. Τώρα που είπα καπνίσει, θυμήθηκα κάτι. Ξεκίνησα να διδάσκω κλακέτες σε σχολείο δεύτερης ευκαιρίας. Στο Σωφρονιστικό Ίδρυμα Πάτσχαου του Γκάντζ. Και ξεκίνησα, χαλαρά, δύο φορές την εβδομάδα, ψυχοθεραπεία με τον κύριο Φρόιντ. Για να είμαι ακριβής τον βοηθάω. Πληρώνωμαι καλά όμως. Τέσσερα πφένιχ την ώρα. Δεν κάνω και κάτι εξοντωτικό. Ξαπλώνω σε καναπέδες. Για να είμαι ακριβής δοκιμάζω καναπέδες. Ο κύριος καθηγητής ψάχνει για άβολους καναπέδες. Καναπέδες που να μη σε παίρνει ο ύπνος. Έχουμε δοκιμάσει καμιά ντουζίνα μέχρι στιγμής. Του λέω: “Κύριε καθηγητά, γιατί δεν πάμε σε μια έκθεση επίπλων να τα δοκιμάσουμε εκεί; Μου έχει βγει η Παναγία να ανεβάζω καναπέδες στο δεύτερο όροφο”. Ο κύριος καθηγητής όμως είναι ανένδοτος. Θέλει τον κάθε καναπέ στο χώρο του. Μου λέει: “Να δούμε εδώ όπως θα λειτουργήσει.. “Μπορεί, εδώ, αγαπητέ μου Τσάχαμπεκ -έτσι με φωνάζει- η υγρασία του γραφείου να τον κάνει πιο ευπροσάρμοστο στην υπνηλία” Τέτοιος τελειομανής! Και μεγάλος τζογαδόρος. Κάθε βράδυ ξημεροβραδιάζεται σε λέσχες. Τρελαίνεται για το μπαρμπούτι. Αλλά αφήστε τον αυτόν. Με εμάς τι θα γίνει; Πότε θα στήσουμε το λογοτεχνικό μας τσαρδί; Δεν λέγαμε να ιδρύσουμε έναν εκδοτικό οίκο; Μια γκαλερί; Ένα προποτζίδικο; Που πήγαν αυτά τα όνειρα; Άσχετο: το βρήκα κάπου γραμμένο και μου άρεσε. Ακούστε: Γενικά, ξέρω τα πάντα. Δεν έχω ιδέα πως τα έμαθα, αλλά ξέρω τα πάντα. Ο Γιόζεφ Χάιντς το είπε. Ο ιδρυτής της κέτσαπ Χάιντς.
Σταματάω. Έφτασα στη στάση μου. “Σουπερ Μάρκετ Μάι Μάρκετ”. Φαρσάλων Στράσε. Αν έρθετε ποτέ να με βρείτε, είναι η στάση μετά την στάση “Σαρακάκης” και πριν τη στάση “Καλή Καρδιά”.
Αουφίντερζεν!
*Φωτογραφία εξωφύλλου: Rodney Smith