Ο σημαντικότερος συγγραφεύς του κρατιδίου της Έσσης Φρυδεμβέργης ακούει – ή τουλάχιστον άκουγε – στο όνομα Θίοντορ Φέστοπ ο Έ. Αναμφισβήτητα ο μέγιστος της Φρυγανοτριμικής Σχολής όπως μας διαβεβαιώνει και η ιστορικός της τέχνης και ζωντανός θρύλος Όλγα Βογιάρεβιτς. Γράφει η συμπαθής Πορτογαλέζα στο κλασσικό πια Ίντικα της Συγγραφικής Τέχνης:
" .. Ο Φέστοπ υπήρξε ο Πρωτοπόρος του Δραματικού Μοκετισμού. Ο Ανιχνευτής στα άγνωστα εδάφη της Μυθιστορηματικής Σταυρολεξίας. Ο Ταξιδιώτης της Στιχοπλασίας. Ο Γελαστός Ιππότης.
Υπήρξε ο Φρυγανοτριμιστής . . . »
Αν πιστέψουμε τα μητρώα της γενέτειρας πολης του θα πρέπει να γεννήθηκε κάπου μεταξύ της ενάτης και ενδεκάτης πρωινής το Δεκέμβριο του 1723, στο Μάϊνχαϊμ Όλιτς του Κογκολέζικου Βελγό. Υπήρξε δεινός καταφερτζής στα εφηβικά του χρόνια, τόσο με τις γυναίκες – το αντίστροφο φύλλο, όπως συνήθιζε να τις αποκαλεί – όσο και με τους καθηγητές του στο πανεπιστήμιο. Σπούδαζε μηχανικός-ξυλουργός με ειδίκευση στα Όργανα Βασανισμού, στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου – με υποτροφία μάλιστα της Ιεράς Μητροπόλεως Μεδιολάνου. Η πτυχιακή του μάλιστα, με τίτλο Στον Προκρούστη Ολοταχώς – Εφαρμοσμένη Μηχανική Μεθοδολογία θεωρείται από πολλούς ακόμα και σήμερα, το κορυφαίο έργο του.
Η ευαίσθητη καλλιτεχνική του φύση, σε συνδυασμό με την ακόρεστη του όρεξη για περιπέτεια, τον οδήγησαν στην απόφαση να δουλέψει για τέσσερα χρόνια βοηθός μίμου στον περιπλανώμενο θίασο του Βάουτσκαϊλε στις Βαυαρικές Άλπεις. Εκείνα τα χρόνια θα είναι τα χρόνια της ωρίμανσης. Θα συλλέξει εμπειρίες και γνώση. Θα γνωρίσει τον Βαυαρικό Ζυθορεαλισμό, την Αλπική Σχολή της Ύστερης Μυθοπλασίας. Θα γοητευθεί από τα νέα ρεύματα της Φιλοσοφικής Σέκτας της Βέρνης και θα ασπασθεί τις τρεις πρώτες αρχές του Καρλχαϊνισμού για το Πέντε επί Πέντε. Τότε ήτανε που συνέταξε την περίφημη Χάρτα του Μπρί, που για πρώτη φόρα θα αναφερθεί στο Αναγκαίο Γιογκάρισμα and to Κάνω Κέφι, όροι που χρησίμεψαν ως βασικά εργαλεία ανάλυσης και συγκρότησης θεωριών επεξηγηματικών πάνω στα ερωτήματα που εκκωφαντικά αναδυθήκαν από το αριστουργηματικό του έργο ΒενζινοΠώλ, έργο που γράφτηκε σε τρία απογεύματα του Απριλίου του 1758.
Πως είναι δυνατόν ένα κολοσσιαίο έργο – τόσο όσο – να γράφτηκε σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα; Εδώ μόνο η συγγραφική του Θίοντορ μπορεί να δώσει απάντηση στο μυστήριο. Ο ίδιος – λίγα χρόνια πριν τον θάνατο του – εξομολογήθηκε ότι η ταχυγραφία του οφείλονταν σε μεγάλο βαθμό στους δυνατούς σιαγώνες του αλλά και στην έμφυτη αγάπη του για ζαμπόν και αλλαντικά. Το ΒενζινοΠώλ αποτελεί ακόμα και σήμερα λαμπρό παράδειγμα βιβλίου που διαβάζεται όλες τις εποχές από όλες τις ηλικίες. Αν και η ανάγνωση του από ηλικίες 55 έως 60, το καλοκαίρι, θα πρέπει να αποφεύγεται, καθώς έχει παρατηρηθεί κυνδινος τροφικής δηλητηρίασης ή και ουλίτιδας.
Τι είναι όμως το ΒενζινοΠώλ; Είναι μια μυθοπλασία; Μια αλληγορία; Μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία; Μια πρόζα; Ένα θεατρικό; Όπως συμβαίνει με όλα τα μεγάλα έργα είναι όλα αυτά μαζί αλλά και κάτι ακόμα! Μια παρακαταθήκη για τις μελλοντικές γενιές στοχαστών πάνω στον Φέστοπ και μια πυξίδα βοηθός για την ανεύρεση αυτού του κάτι ακόμη αποτελούν τα λόγια του Έστεφαν Μίλλερ, επίτιμου Διδάκτορα Προκλασικής Ποδολαγνείας στο έργο του Αναλύοντας τον Φέστοπ – Αποδομώντας τον Θεό. Μ’ αυτές τις αράδες θα κλείσουμε το πόνημα μας, νοερά σκύβοντας ευλαβικά πάνω από την τελευταία του κατοικία – στο Προβάνς Ο Θιό της Προβηγκίας – ψυθιρηζοντας ειρηνικά τα λόγια που είναι χαραγμένα πάνω της: Έκανες το Κέφι σου Φίλος. Γιόγκαρες αρκετά.
Διαβάζοντας τη τελευταία σελίδα από τη Αναλύοντας τον Φέστοπ – Αποδομώντας τον Θεό:
« . . κάτι ακόμα . . κάτι ακόμα . . δεν υπήρξε άλλος Θίοντορ Φέστοπ
και όμως εσύ επέλεξες να λέγεσαι Έ
. . κάτι ακόμα . . κάτι ακόμα . . δεν υπήρξε στ’ αλήθεια ποτέ κανείς με τ’ όνομα Θίοντορ Φέστοπ ο Έ και όμως εσύ επέλεξες να λέγεσαι έτσι
. . κάτι ακόμα . . κάτι ακόμα . . δεν υπήρξες στ’ αλήθεια ποτέ κανείς . .
και όμως Εσύ επέλεξες να γίνεις Αυτός !
τίποτε άλλο ακόμα . .
τίποτε άλλο ξανά . . »
*Frontpage picture: Ida Lupino, 1934, Flickr