Οι εκλογές της 25her Ιουνίου απέδειξαν κάτι που σε κάποιους μπορεί να προκάλεσε έκπληξη αλλά δεν παύει να είναι πραγματικότητα, ότι η ακροδεξιά στην Ελλάδα δεν πέθανε, δεν έφυγε και δεν σταμάτησε να υπάρχει.
«Θα ήθελα να ευχαριστήσω και τον Ηλία Κασιδιάρη για τη σημαντική βοήθεια που μας έδωσε. Ήταν το καύσιμο που μας έδωσε την ώθηση για να φτάσουμε σε αυτό το αποτέλεσμα» δήλωσε ο Βασίλης Στίγκας, ο επικεφαλής των «Σπαρτιατών» για την είσοδο του στη Βουλή. Ενώ ο Ηλίας Κασιδιάρης σε ανάρτηση του πανηγυρίζει την είσοδο των «Σπαρτιατών» στη Βουλή, γράφοντας «νενικήκαμεν».
Στην οκτακομματική βουλή, τρία κόμματα τοποθετούνται στα άκρα δεξιά της ΝΔ. Σπαρτιάτες, Νίκη και Ελληνική Λύση. Με διαφορετικές αποχρώσεις από το μαύρο μέχρι το γκρι, συγκεντρώνοντας ποσοστό συνολικά περίπου στο 13%.
Με δεδομένο ότι, ο φυλακισμένος νεοναζί Ηλίας Κασιδιάρης δεν είχε το δικαίωμα να κατέβει στις εκλογές, είτε με δικό του σχηματισμό, είτε ως ανεξάρτητος υποψήφιος, στις δημοσκοπήσεις, οι Σπαρτιάτες άρχισαν να ανιχνεύονται – σε πρώτη φάση με μικρά ποσοστά (λίγο πάνω του 1%) τα οποία, ωστόσο, μεγάλωναν σταθερά.
Το ακροδεξιό μόρφωμα που βρίσκεται στη Βουλή, μάλιστα, είναι περήφανο για τις «ευλογίες» του νεοναζί.
Ελάχιστοι, ωστόσο, φαίνεται να ξέρουν περί τίνος πρόκειται. Ιδρυτής του κόμματος (από το 2017) και πρόεδρός του, εμφανίζεται ο Βασίλης Στίγκας, ο οποίος, το 2019, είχε συνεργαστεί με την Ένωση Κεντρώων του Βασίλη Λεβέντη, τόσο στις ευρωεκλογές, όσο και στις βουλευτικές εκλογές. Ο ίδιος δήλωνε, προ καιρού για τον εαυτό του ότι, «είμαι άνθρωπος της αγοράς. Δεν περιμένω να με ταΐσει κανένας, δεν κυνηγάω θέσεις σε κομματικά γραφεία». Ο Βασίλης Στίγκας έχει, στο παρελθόν, αφηγηθεί την πολιτική του διαδρομή σημειώνοντας ότι, αρχικά συντάχθηκε με τη Νέα Δημοκρατία για να μεταπηδήσει στη συνέχεια στην Πολιτική Άνοιξη του Αντώνη Σαμαρά. Ακολούθησε ένα σύντομο πέρασμα από το ΛΑΟΣ του Γιώργου Καρατζαφέρη και, στη συνέχεια, η συνεργασία του με το κόμμα ΠΑΤΡΙΕ του στρατηγού Ελευθέριου Συναδινού και η συμπόρευσή του με την Εθνική Λαϊκή Συνείδηση (ΕΛΑΣΙΝ) του -επίσης καταδικασμένου χρυσαυγίτη εγκληματία- Γιάννη Λαγού.
«Αποφυγή σεξουαλικής αγωγής με “μοντέρνα” και αλλόκοτα προγράμματα» στα νηπιαγωγεία
Στο επίσημο site των Σπαρτιατών δεν μπορεί κανείς εύκολα να βρει τις βασικές προγραμματικές θέσεις του μορφώματος καθώς ελάχιστα από τα πεδία είναι συμπληρωμένα. Μεταξύ άλλων, υπάρχουν οι θέσεις των Σπαρτιατών για την παιδεία και, όπως είναι αναμενόμενο, το μεταναστευτικό. Στην παιδεία, και ειδικότερα για τα νηπιαγωγεία, οι Σπαρτιάτες κάνουν την εξής παρατήρηση: «Αποφυγή σεξουαλικής αγωγής με “μοντέρνα” και αλλόκοτα προγράμματα».
Όσον αφορά το μεταναστευτικό, αναφέρουν ότι το κράτος πρέπει «να φροντίσει για απαγόρευση λειτουργίας παλαιών και νέων ΜΚΟ εντός της Επικράτειας. Να ακολουθήσει εξονυχιστικός, οικονομικός και θεσμικός έλεγχος όλων των υπαρχόντων τους, με κύριο μέλημα την πλήρη παύση των εργασιών τους και την απονομή δικαιοσύνης στις έκνομες ενέργειές τους».
Μπλόκο στους Σπαρτιάτες;
Ο συνταγματολόγος, Κωνσταντίνος Μποτόπουλος, και ο συνήγορος Πολιτικής Αγωγής στη δίκη της Χρυσής Αυγής, Κώστας Παπαδάκης, μίλησαν για το εάν υπάρχει «παράθυρο» για μπλόκο στο κόμμα «Σπαρτιάτες» λόγω του Ηλία Κασιδιάρη.
O κ. Παπαδάκης ανέφερε ότι το κριτήριο για το εάν υπάρχει πρόβλημα με την εκλογική διαδικασία είναι το εάν ο πραγματικός αρχηγός του κόμματος «Σπαρτιάτες» είναι ο Ηλίας Κασιδιάρης, όπως δηλαδή είχε γίνει με την υποψηφιότητά του στις εκλογές του Μαΐου.
«Η δήλωση του Κασιδιάρη για υποστήριξη των Σπαρτιατών έγινε μετά την ανακοίνωση των συνδυασμών που θα συμμετείχαν στις εκλογές. Άρα ο Άρειος Πάγος δεν διέθετε τα στοιχεία εκείνα που θα του επέτρεπαν να επέμβει. Κατά τη διάρκεια της εκλογικής περιόδου υπήρξαν επανειλημμένες δηλώσεις του Ηλία Κασιδιάρη ακόμα και κατά τη διάρκεια της δίκης της Χρυσής Αυγής, ότι θα υποστηρίξει τους «Σπαρτιάτες»», ανέφερε αρχικά.
Στη συνέχεια αναφέρθηκε και στην προεκλογική εκστρατεία του κόμματος αλλά και στις πρώτες δηλώσεις του αρχηγού του κόμματος, Βασίλη Στίγκα μετά το εκλογικό αποτέλεσμα.
«Το κόμμα αυτό διενήργησε μια προεκλογική εκστρατεία με τη φωτογραφία του Ηλία Κασιδιάρη σε αφίσες. Δεύτερον, την ημέρα των εκλογών ευχαρίστησαν όλοι την υποστήριξη του Κασιδιάρη και τέλος ο ίδιος ο Κασιδιάρης μέσα από τη φυλακή διέρρευσε φωτογραφία με τη λέξη «νενικήκανεν». Όλα αυτά μας οδηγούν στο συμπέρασμα πως πραγματικός ηγέτης των Σπαρτιατών είναι ο Ηλίας Κασιδιάρης. Αυτό που μπορεί να γίνει είναι προσφυγή στο Ανώτατο Δικαστήριο το οποίο έχει την αντίστοιχη αρμοδιότητα», τόνισε.
Τι θα γίνει αν ακυρωθούν οι «Σπαρτιάτες»; Πάνω σε αυτό τοποθετήθηκε ο συνταγματολόγος, Κωνσταντίνος Μποτόπουλος.
«Αυτή είναι μία κρίση που την κάνει το Ανώτατο Δικαστήριο όχι μόνο για την ευχαριστήρια δήλωση, αλλά λαμβάνοντας υπόψιν όποιες ενέργειες γίνουν από εδώ και πέρα. Τρίτον και πιο σημαντικό, πρέπει να δούμε τι επιπτώσεις θα έχει αυτή η ακύρωση. Θα έχουμε είτε επανάληψη των εκλογών ή θα ξαναγίνουν στις 12 εκλογικές περιφέρειες στις οποίες εξελέγησαν. Είναι βέβαιο πως οι προσφυγές θα γίνουν αλλά πρέπει να σκεφτούμε τις επιπτώσεις».
Η ακροδεξιά στην Ευρώπη μεγαλώνει και κανείς δεν ανησυχεί για αυτό
Κοιτάξτε γύρω από την Ευρώπη αυτή τη στιγμή – βόρεια, νότια, ανατολή και δύση – και θα δείτε ακροδεξιά κόμματα διαφορετικών γεύσεων – νοσταλγικά εθνικιστικά, λαϊκιστικά εθνικιστικά, εξαιρετικά συντηρητικά με νεοφασιστικές ρίζες και πολλά άλλα – που απολαμβάνουν μια αξιοσημείωτη αναζωπύρωση αναφέρει το CNN.
Παλιά ταμπού που χρονολογούνται από τον καταστροφικό πόλεμο της Ευρώπης του 20ου αιώνα εναντίον των Ναζί και της φασιστικής Ιταλίας – που σημαίνει ότι οι περισσότεροι ψηφοφόροι θεώρησαν ότι δεν πρέπει να ψηφίσετε ξανά για την ακροδεξιά και τα κυρίαρχα πολιτικά κόμματα αρνήθηκαν να συνεργαστούν με ακροδεξιές ομάδες – διαβρώνονται σταδιακά.
Στη Βιέννη το 2000 όταν η κεντροδεξιά πήδηξε για πρώτη φορά σε ένα κρεβάτι κυβέρνησης συνασπισμού με το ακροδεξιό Κόμμα Ελευθερίας. Έγινε πρωτοσέλιδο σε όλο τον κόσμο. Η ΕΕ χαστούκισε ακόμη και τη Βιέννη με διπλωματικές κυρώσεις.
Τώρα, η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της ΕΕ, η Ιταλία, διευθύνεται από τη Giorgia Meloni, επικεφαλής ενός κόμματος με νεοφασιστικές ρίζες. Στη Φινλανδία, μετά από 3 μήνες συζήτησης, οι ακροδεξιοί εθνικιστές The Finns προσχώρησαν πρόσφατα στην κυβέρνηση συνασπισμού.
Στη Σουηδία, οι Σουηδοί Δημοκράτες είναι το δεύτερο μεγαλύτερο κόμμα στο κοινοβούλιο, υποστηρίζοντας τη δεξιά κυβέρνηση συνασπισμού εκεί.
Στην Ισπανία, το αμφιλεγόμενο εθνικιστικό κόμμα Vox – το πρώτο επιτυχημένο ακροδεξιό κόμμα στην Ισπανία μετά τον θάνατο του φασίστα δικτάτορα Francisco Franco το 1975 – ξεπέρασε κάθε προσδοκία στις πρόσφατες περιφερειακές εκλογές.
Το ισπανικό Vox με επικεφαλής τον Santiago Abascal βλέπει τον εαυτό του ως τον βασιλιά και είναι έως και 14% στις δημοσκοπήσεις
Γίνεται λόγος για ενδεχόμενο σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού με τους συντηρητικούς μετά τις εθνικές εκλογές σε τρεις εβδομάδες.
Στη συνέχεια, υπάρχουν οι υπερσυντηρητικές, αυταρχικές κυβερνήσεις στην Πολωνία και στην Ουγγαρία.
Η λίστα πραγματικά συνεχίζεται και συνεχίζεται.
Συμπεριλαμβανομένης και της Γερμανίας, που εξακολουθεί να είναι τόσο ευαίσθητη για το φασιστικό παρελθόν της.
Οι δημοσκοπήσεις εκεί βάζουν τώρα το ακροδεξιό AfD λίγο πιο μπροστά από τους Σοσιαλδημοκράτες (SPD) του καγκελαρίου Scholz. Το περασμένο Σαββατοκύριακο ένας υποψήφιος του AfD κέρδισε για πρώτη φορά τοπική ηγετική θέση. Το SPD το χαρακτήρισε “πολιτικό φράγμα”.
Τι συμβαίνει λοιπόν; Είναι πραγματικά εκατομμύρια επί εκατομμυρίων Ευρωπαίων ψηφοφόρων παρεκκλίνουν ακροδεξιοί; Ή είναι περισσότερο μια ψήφος διαμαρτυρίας; Ή ένδειξη της πόλωσης μεταξύ των φιλελεύθερων ψηφοφόρων των πόλεων και της συντηρητικής υπόλοιπης; Και τι εννοούμε τέλος πάντων όταν περιγράφουμε τα κόμματα ως «ακροδεξιά»;
Κοιτάξτε πόσο σκληροί μπορούν να ακούγονται ορισμένοι κυρίαρχοι πολιτικοί, ειδικά πριν από τις εκλογές, όσον αφορά τη μετανάστευση – πάρτε τον κεντροδεξιό Ολλανδό πρωθυπουργό Μαρκ Ρούτε ή την ασφάλεια του αυτοαποκαλούμενου κεντρώου Εμανουέλ Μακρόν.
Ο Mark Leonard, διευθυντής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων λέει ότι βλέπουμε ένα τεράστιο παράδοξο.
Από τη μια πλευρά, πολλοί κύριοι πολιτικοί έχουν αρπάξει τα τελευταία χρόνια συνθήματα ή στάσεις από την ακροδεξιά, ελπίζοντας να τους κλέψουν τους υποστηρικτές τους. Αλλά με αυτόν τον τρόπο βοηθούν να γίνει η ακροδεξιά φαίνεται πιο mainstream.
Ενώ την ίδια στιγμή, ορισμένα ακροδεξιά κόμματα στην Ευρώπη έχουν εσκεμμένα κινηθεί περισσότερο προς το πολιτικό κέντρο, ελπίζοντας να δελεάσουν περισσότερους κεντρώους ψηφοφόρους.
Πάρτε για παράδειγμα τη στάση απέναντι στη Ρωσία. Ένας μεγάλος αριθμός κομμάτων της ακροδεξιάς – όπως η Λέγκα στην Ιταλία, η Μαρίν Λεπέν της Γαλλίας και το Freedom Party Far της Αυστρίας είχαν παραδοσιακά στενούς δεσμούς με τη Μόσχα.
Αυτό έγινε κάτι περισσότερο από αμήχανο μετά την ευρείας κλίμακας εισβολή του Βλαντιμίρ Πούτιν στην Ουκρανία, με αποτέλεσμα οι ηγέτες των κομμάτων να αλλάξουν τη ρητορική τους.
Ίσως θυμάστε, μετά την ψηφοφορία για το Brexit του Ηνωμένου Βασιλείου το 2016, οι Βρυξέλλες φοβούνταν ένα φαινόμενο ντόμινο – Frexit (η Γαλλία αποχωρεί από την ΕΕ), Dexit (η Δανία αποχωρεί από την ΕΕ), Italexit (η Ιταλία αποχωρεί από την ΕΕ) και άλλα.
Πολλές ευρωπαϊκές χώρες είχαν βαθιά ευρωσκεπτικιστικά λαϊκιστικά κόμματα που τα πήγαιναν καλά εκείνη την εποχή, αλλά με την πάροδο των ετών αυτά τα κόμματα ένιωσαν υποχρεωμένα να σταματήσουν να αγωνίζονται για να φύγουν από την ΕΕ ή ακόμα και το ευρώ.
Αυτό φαινόταν πολύ ριζοσπαστικό για πολλούς Ευρωπαίους ψηφοφόρους.
Πολλοί κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η έξοδος από την ΕΕ θα προκαλούσε περαιτέρω αποσταθεροποίηση σε έναν κόσμο που ήδη αισθάνεται πολύ ασταθής.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η ΕΕ είναι πιο δημοφιλής στους Ευρωπαίους αυτή τη στιγμή από ό,τι ήταν εδώ και χρόνια.
Και μέχρι στιγμής τα δεξιά κόμματα μιλούν τώρα για μεταρρυθμίσεις στην ΕΕ, αντί για έξοδο από αυτήν. Και προβλέπεται ότι θα έχουν ισχυρή απόδοση στις εκλογές του επόμενου έτους για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Η Διευθύντρια του Προγράμματος Ευρώπης του Ινστιτούτου Montaigne, Georgina Wright, με έδρα το Παρίσι, είπε ότι η ακροδεξιά αναγέννηση στην Ευρώπη οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στη δυσαρέσκεια με το πολιτικό ρεύμα. Επί του παρόντος, στη Γερμανία, 1 στους 5 ψηφοφόρους λέει ότι είναι δυσαρεστημένος με την κυβέρνηση συνασπισμού του, για παράδειγμα.
Ο Ράιτ είπε ότι πολλοί ψηφοφόροι στην Ευρώπη ελκύονται από την ειλικρίνεια των κομμάτων της ακροδεξιάς και υπάρχει απτή απογοήτευση που οι παραδοσιακοί πολιτικοί δεν φαίνεται να έχουν σαφείς απαντήσεις σε 3 βασικούς τομείς της ζωής:
- Ζητήματα που συνδέονται με την ταυτότητα – φόβος για ανοιχτά σύνορα και διάβρωση της εθνικής ταυτότητας και των παραδοσιακών αξιών
- Οικονομία – μια απόρριψη της παγκοσμιοποίησης και η δυσαρέσκεια ότι τα παιδιά και τα εγγόνια δεν έχουν ένα καλύτερο μέλλον
- Κοινωνική δικαιοσύνη – μια αίσθηση ότι οι εθνικές κυβερνήσεις δεν ελέγχουν τους κανόνες που διέπουν τη ζωή των πολιτών
Μπορείτε να δείτε αυτά τα ζητήματα να εισχωρούν στη συζήτηση για την πράσινη ενέργεια και στην Ευρώπη.
Στην Ολλανδία φέτος, το δεξιό λαϊκιστικό Κίνημα Αγρότη-Πολίτη έγινε πρωτοσέλιδο, κατακτώντας τον μεγαλύτερο αριθμό εδρών από οποιοδήποτε άλλο κόμμα στην άνω βουλή του κοινοβουλίου μετά τις επαρχιακές εκλογές.
Στη Γαλλία, ο Εμανουέλ Μακρόν βρέθηκε αντιμέτωπος με τους λεγόμενους διαδηλωτές των κίτρινων γιλέκων, συμπεριλαμβανομένων ακροδεξιών ομάδων, όταν προσπάθησε να αυξήσει τις τιμές της βενζίνης σε μια προσπάθεια να αποτρέψει τους ανθρώπους να ταξιδεύουν με αυτοκίνητο.
Ενώ στη Γερμανία, η δημόσια ανησυχία και ο θυμός για τα οικονομικά εμποδίζουν το Κόμμα των Πρασίνων που βρίσκεται στην κυβέρνηση από το να εισαγάγει περιβαλλοντικές μεταρρυθμίσεις που υποσχέθηκε.
*Φωτογραφία εξωφύλλου: teepublic