Το λοιπόν, στο παρόν πόνημα θα σας παραθέσουμε —σε παγκόσμια ιντερνετική αποκλειστικότητα— τις οδηγίες χρήσης του διάσημου χριστουγεννιάτικου Τζίνι “Σπόκ”, το οποίο παρουσιάζεται όποτε κάνει κέφι το ίδιο, ή όποτε το καλέσετε εσείς. Το λοιπόν, ξανά, ακούτε και σημειώνετε.
Πρώτα πρώτα, πρέπει να πλύνετε τα χέρια σας. Με Άβα για τα πιάτα. Μετά να πάρετε ένα λευκό πάπλωμα. Τινάξτε το. Τι βλέπετε; Τίποτα από τη σκόνη; Τότε είστε το άτομο μας. Χρειαζόμαστε μια ορειβατική σκηνή μάρκας “Λόου Αλπάιν” και μια ξανθιά τρίχα από γυναίκα ξεναγό σε τουρίστες, που το τρίτο γράμμα του επιθέτου της είναι το όμικρον. Επίσης, κι αυτό είναι απαραίτητη προϋπόθεση, να είστε κάτοχος μπουφάν που να διαθέτει τσέπες με μπλε χρώματος φόδρα. Προσοχή, όμως! Όχι ντούμπλ φας! Κανονικού μπουφάν. Πάμε παρακάτω. Χρειάζεστε ένα σακουλάκι καφέ μάρκας “Ντομίγκο”(ένα όγδοο του γαλονιού) και μια πίντα καπνό, μάρκας “Μοκαράμπια”. Επίσης, θα πρέπει να έχετε λίγο τσαγανό, κάμποση πονηριά, μια νορμάλ ευελιξία και μια μόνιμη διάθεση για μεσημεριανές τούφες. Τέλος, ένα μάτσο γλαδιόλες, κανά δυο μανόλιες και ένα τασάκι ψητές πατάτες. Όχι τηγανητές! Ψητές. Και όχι ταψάκι. Τασάκι. Τα παίρνετε όλα αυτά, τ’ ανακατεύεται σ’ ένα καζάνι που βράζει, προσθέτετε τρία πόμολα της προτίμησης σας, τ’ ανακατεύεται και… Πλόφ!
Το Τζίνι θα εμφανιστεί μπροστά σας, φορώντας στολή χιονοδρομίας. (Ή, αν το κόμμα που ψηφίσατε δεν κέρδισε στις τελευταίες εκλογές, θα φορά μια απλή ροζ σαλοπέτα.)
Θα πει τραγουδιστά:
Είμαι ο Τζίνο,
το τζίνι,
Τζίνο δε Σπόκ!
Είμαι ο Τζίνο,
το τζίνι,
Τζίνο δε Σπόκ!
Οι φίλοι μου, με λένε Αυτάρα!
Εσείς, εκείνη τη στιγμή, πρέπει να πείτε τραγουδιστά:
Τζίνο δε Σπόκ,
Τζίνο δε Σπόκ,
Αυτάρα παλιόφιλε,
Τζίνο δε Σπόκ.
Εντάξει; Θέλει λίγο καλόπιασμα ο Τζίνο αλλά μη φοβάστε. Φαίνεται αγριούτσικος αλλά κατά βάθος είναι χρυσή καρδιά!
Λοιπόν. Έχετε δυόμισι ευχές.
Πείτε την πρώτη. Πείτε την δεύτερη. Τώρα προσοχή. Πρέπει να πείτε μια ευχή που να είναι μισή. Δίνω παράδειγμα: θέλω μισό κιλό ψωμί. Μισό καράβι χόρτο. Μισό λεπτό. Μισό χαρέμι. Λέω εγώ τώρα, παραδείγματα, μη κλέβετε ιδέες. Ο Τζίνο θα κάνει πως σκέφτεται για κανά δίλεπτο και μετά θα πει:
“Οκέι, αλλά εγώ τι θα κερδίσω;”
Εσείς τότε θα πείτε τραγουδιστά:
Τζίνο δε Σπόκ,
Τζίνο δε Σπόκ,
Αυτάρα Παλιόφιλε,
θα κερδίσεις ένα . .
. . ένα κρακεράκι!
Μην το πείτε τίποτα βαριεστημένα κι έτσι. Θέλω τσαχπινιά. Και προς Θεού, μη ξεχάσετε να βάλετε νάζι και τονισμό στο “κρακεράκι”. Να τραβήξετε και το “ρ”. Σα να λέτε “κρρακεράκι”. Εντάξει; Ο Τζίνο, για να μην μείνετε και με την απορία, τρελαίνεται για κράκερ. Δώστε του όμως, μόνο ένα. Όχι παραπάνω! Άμα του δώσετε παραπάνω τσαντίζεται.
Σε σχήμα κύκλου, τρίγωνο ή αστεράκι. Προς Θεού, όχι καρδιάς! Ξανατσαντίζεται.
Τότε μόλις το καταβροχθίσει, θα πει:
“Ααχ… κρακεράκι!”, θα τρίψει την κοιλιά του από ευχαρίστηση και θα εξαφανισθεί.
Αν τα έχετε κάνει όλα όπως σας είπα, οι επιθυμίες σας —αν είναι υλικές— θα είναι στην κουζίνα κάτω από τον χριστουγεννιάτικο θερμοσίφωνα. Α, ναι! Δεν σας το ‘πα. Πρέπει να στολίσετε θερμοσίφωνα. Αλλιώς, επιθυμίες γιοκ. Αν τώρα έχετε επιθυμίες πνευματικές, αυτές θα πραγματοποιηθούν την πρώτη Κυριακή μετά την μέρα που θα κερδίσει εκτός έδρας η τελευταία ομάδα του τοπικού πρωταθλήματος χάντμπολ, της πόλης που δεν χωνεύετε περισσότερο. Μη σας κουράζω τώρα, υπάρχουν πολλές λεπτομέρειες αλλά θα τα δείτε όλα στο συμβόλαιο που θα σας δείξει. Αυτά.
Σε καλή μεριά.
*Φωτογραφία εξωφύλλου: Στολή Χριστουγεννιάτικου Δέντρου από τις αρχές του 20ου αιώνα / doyouremember
