Κουβαδάκια, μπρατσάκια, μπάλες, παιδικές φωνές, παιχνίδια, κλάματα. Αγχωμένοι γονείς, παιδάκια, παππούδες.
Σώματα παιδικά, νεανικά, γέρικα. Σφιχτά, πλαδαρά, αδύνατα, χοντρά. Σώματα αληθινά!
Κανονικοί άνθρωποι, που πηγαίνουν στην παραλία με μια πραγματική ανάγκη να περάσουν καλά! Ακομπλεξάριστοι, δεν θέλουν να αποδείξουν τίποτα σε κανένα. Δεν έχουν να δώσουν λόγο σε κανένα. Δεν προετοιμάζονται όλο το χειμώνα γι΄αυτή την έξοδο στην παραλία. Είναι αληθινοί.
Σε αυτό το διαχρονικό σκηνικό, που στήνεται κάθε καλοκαίρι σε πολυσύχναστες οικογενειακές, “μικροαστικές” παραλίες, που πολλοί από εμάς προσπερνάμε ψάχνοντας κάτι πιο ερημικό και ήσυχο, ή glamour και in, υπάρχει ομορφία! Η ομορφιά των κανονικών ανθρώπων, που αγαπούν, νοιάζονται, θυμώνουν, απολαμβάνουν . Η ομορφιά της αληθινής ζωής!
Ο Μιχάλης Καραγιάννης, γεννήθηκε στον Πειραιά το 1966. Σπούδασε φωτογραφία στη σχολή FOCUS και είναι φωτορεπόρτερ από το 1989. Φωτογραφίες του έχουν δημοσιευθεί στα μεγαλύτερα διεθνή έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα, όπως New York Times, Newsweek, Economist, Irish Times, 6Mois, El Mundo κ.α. Έχει καλύψει αποστολές στη Γάζα, Αίγυπτο, Τουρκία, Κομπάνι (Συρία). Ιδιοκτήτης του φωτοειδησιογραφικού πρακτορείου phasma, ιδρυτικό μέλος της φωτογραφικής ομάδας phasma2 και της Ένωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδος (ΕΦΕ). Συνεργάτης του πρακτορείου Reuters. Τα τελευταία χρόνια συνεργάζεται με το πρακτορείο Eurokinissi. Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, στην Γκαλερί Ταφ, στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Ρεθύμνου κ.α. Έχει δεχθεί βραβείο ΕΒΓΕ και 1ο βραβείο στο Φεστιβάλ του Σαράγεβο (2013). Πρόσφατες συμμετοχές του ήταν σε έκθεση για το προσφυγικό (2016-2017), υπό την αιγίδα του Ιδρύματος της Βουλής, σε Αθήνα και Βρυξέλλες και στην έκθεση ¨Anthropause¨ (2020) του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης -MOMus.