Για κάποιο απροσδιόριστο λόγο λέξεις που τελειώνουν σε “έτα” έχουν μία φαιδρότητα επάνω τους. Παραδείγματος χάριν. “Κοτολέτα“. Πολύ εύκολα κι άνετα μπορείς να δημιουργήσεις μία μικρή κωμική ιστοριούλα, σουρεαλιστική λίγο, κι έτσι, χρησιμοποιώντας τη λέξη κοτολέτα. Παράδειγμα:
τρελάθηκε τόσο
όταν είδε το λογαριασμό του αερίου
που ορκίστηκε ότι από τούδε
και στο εξής θα τρώει
την κοτολέτα του
μόνο κατεψυγμένη.
Και εδώ επίτηδες δεν χρησιμοποιώ όλο το ταλέντο μου στη μυθοπλασία κωμικών ιστοριών για να σας δείξω πως η λέξη κοτολέτα μπορεί να αλεγράρει ακόμα και μια ιστορία που φαντάζει απόλυτα ρεαλιστική και καθόλου κωμική. Δεύτερο παράδειγμα:
ο υπουργός εξωτερικών
υποδέχτηκε τον πρέσβη
έχοντας στην αριστερή τσέπη
του φράκου του
μια καλοψημένη κοτολέτα.
Δεν χρειάζεται να πούμε περισσότερα. Ή μάλλον ας πούμε. Έρευνα του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου,”Τμήμα Σουρεαλισμού Και Εφαρμοσμένων Κωμικών Τεχνών”, απέδειξε ότι λέξεις που τελειώνουν σε “έτα” είναι πιο εύκολο να εμφανιστούν σε κωμικές ιστορίες. Η έρευνα ανέλυσε τις λέξεις “κουκέτα”, “κλαπέτα”και “γκοφρέτα”. Η έρευνα επίσης φώτισε ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο. Οτι οι λέξεις “φαλτσέτα” και “μανέτα” δεν έχουν καθόλου κωμική αστερόσκονη. Κάποια γυναικεία ονόματα, για το τέλος, έτσι για καλοκαιρινές φαντασιώσεις και υγρά όνειρα: Αντουανέττα, Εριέττα, Ζορζέτα, Ιουλιέτα.
Όπως και να ‘χει, κάτι τρέχει με την γκοφρέτα!