Δεν χρειαζόταν να δοθεί στην κυκλοφορία η Εθνική οδός μετά μια εβδομάδα διακοπής για να καταλάβεις ότι πάει, νερό ήταν και πέρασε. Ένα σκλοράρισμα στα social media ήταν αρκετό. Έχει ήδη, εδώ και δυο-τρεις μέρες σχεδόν, αλλάξει η θεματική των δημοσιευμάτων. Τις ατελείωτες εικόνες καταστροφής και τα βιντεάκια των χρηστών και των τοπικών ειδησεογραφικών αναρτήσεων, αντικατέστησαν άλλες ειδήσεις· νέα ερεθίσματα άρχισε να έχει το κοινό, άλλα πράγματα άρχισαν να το απασχολούν, η επικαιρότητα άλλαξε, η προεκλογική περίοδος μετά από μία διακοπή «για διαφημίσεις» ενός πρωτοφανούς και τραγικού δεκαημέρου επανήλθε. Δριμύτερη.
Το μόνο που έμεινε είναι οι φωτογραφίες με τα ψάρια στα φρεάτια της Γιάννουλης και η ανακοίνωση της Περιφέρειας Θεσσαλίας ότι τα σχολεία θα παραμείνουν κλειστά για μία ακόμη εβδομάδα. Και η λάσπη.
Ο Περιφερειάρχης Θεσσαλίας κ. Αγοραστός, μια εβδομάδα ακριβώς μετά την αυτοκτονική του τηλεοπτική παρουσία στην ΕΡΤ, κατά την οποία δήλωσε χαμένος ότι τα αντιπλημμυρικά έργα δεν είναι αρμοδιότητα της περιφέρειας αλλά του υπουργείου και ζήτησε να αναβληθούν οι εκλογές, το πρωί της προηγούμενης Παρασκευής, αφού είχε καταστραφεί η Μαγνησία και πνιγεί η πεδιάδα της Καρδίτσας, την ώρα ακριβώς που η Λάρισα παρέπαιε και πλημμύριζε και μόλις τρεις ώρες πριν φτάσει ο Μητσοτάκης στην πόλη, επανήλθε χθες στον ίδιο τηλεοπτικό σταθμό με την αναλυτική του ενημέρωση. Βιντεοσκοπημένη αυτή τη φορά. Για ευνόητους λόγους. Με στοιχεία και νούμερα· εκτενείς αναφορές στα αντιπλημμυρικά έργα που έγιναν, φωτογραφίες, βίντεο, προσεγμένο μοντάζ, το κατάλληλο ύφος, άρθρωση και χρωματισμό φωνής για να δείξει την πρέπουσα ενσυναίσθηση, έχοντας κάνει προφανώς αρκετές πρόβες για υποστηρίξει τον ρόλο του.
Επανήλθε με το πρώτο προεκλογικό σποτ του μετά τον Daniel.
Είχε προηγηθεί μια ακόμη αυτοκτονική ζωντανή συνέντευξη στον ΣΚΑΙ την περασμένη Δευτέρα όπου ο Κώστας Αγοραστός αδυνατούσε να απαντήσει με σαφήνεια σε κανένα ερώτημα σχετικά με το ύψος της χρηματοδότησης που έλαβε για αντιπλημμυρικά έργα μετά τον Ιανό και τον αριθμό των έργων που υλοποίησε ή είχε ξεκινήσει. Ούτε κατά προσέγγιση δεν θυμόταν. Ούτε μια τάξη μεγέθους δεν ήταν σε θέση να δώσει. Ο δημοσιογράφος Δημήτρης Οικονόμου του πρότεινε, για να έχει ένα νόημα η συζήτηση όπως είπε χαρακτηριστικά, να τον φιλοξενήσουν την επόμενη μέρα και να έχει μαζί του τα στοιχεία. Τελικά, τα βρήκε και εμφανίστηκε την Πέμπτη. Την προηγουμένη η Εισαγγελεύς του Αρείου Πάγου Γεωργία Αγαπηδάκη είχε προχωρήσει στην εισαγγελική παραγγελία για περαιτέρω και ειδικά εστιασμένη διερεύνηση.
«Ο Κάμπος, όπως και όλη η Ελλάδα εκτός Ροδόπης, ψήφισαν Νέα Δημοκρατία στις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις. Είναι φυσικό η απογοήτευση και η πίκρα να έχουν χτυπήσει κόκκινο σε όλη την πληγείσα Περιφέρεια.Ο ίδιος ο περιφερειάρχης λειτούργησε αυτοκτονικά. Βρέθηκε με τις ασυνάρτητες παρεμβάσεις του στο επίκεντρο της συλλογικής οργής. Τον κυνήγησαν στον Παλαμά, τον διέσωσε η Αστυνομία, τον κατέκριναν ως προς τις τηλεοπτικές εμφανίσεις του. Παράδειγμα προς αποφυγήν, δηλαδή. Η Νέα Δημοκρατία τον άφησε ακάλυπτο. Η κυβέρνηση αρνήθηκε να αναβάλει τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Ο γέγοναι γέγοναι. Οι αιρετοί του Κάμπου μάλλον δύσκολα θα ζήσουν την επανεκλογήτους. Εκτός ίσως από τον Αχιλλέα Μπέο ο οποίος για άλλη μία φορά απέδειξε πως ο Μπερντές του Καραγκιόζη κυριαρχεί στο πολιτικό θέαμα που χαρακτηρίζει αυτήν τη χώρα» έγραψε εύστοχα ο Νίκος Γεωργιάδης στην Athens Voice.
Αλλά εν τω μεταξύ η πολιτική και επικοινωνιακή κανονικότητα είχε επιστρέψει.
Τα νερά του Daniel, έγιναν απόνερα και σκηνικό για μια σουρεαλιστική προεκλογική περίοδο, όπου επικοινωνιακές καμπάνιες, μετά από ένα σύντομο αλλά έντονο frizzing – σαν αυτό των βροχοπτώσεων -, αναπροσαρμόστηκαν εν μία νυκτί στο νέο αφήγημα των υποψηφίων του κάμπου.
Η προεκλογική περίοδος και το εκλογικό αποτέλεσμα των αυτοδιοικητικών εκλογών στη Θεσσαλία έχει σταματήσει να έχει πολιτικό ενδιαφέρον. Έχει μόνο κοινωνιολογικό. Κυρίως σε επίπεδο περιφέρειας μετά τα όσα συνέβησαν και ελλείψει ενός ισχυρού αντίπαλου δέους, μιας εναλλακτικής, αλλά και σε επίπεδο δήμων. Πως θα δράσουν οι πολιτευμένοι και πως θα αντιδράσουν οι δημότες μετά την καταστροφή και την ένδεια υποδομών και χειρισμών;
Αυτό που δεν μπορεί να γίνει κατανοητό στην υπόλοιπη Ελλάδα που παρακολούθησε ως θεατής τα καταστροφικά γεγονότα της κακοκαιρίας, είναι η επαφή με το βίωμα. Και δεν αναφέρομαι στο βίωμα του δράματος και της καταστροφής με το οποίο ήρθαν και συνεχίζουν να είναι αντιμέτωποι τόσοι άνθρωποι, αλλά το πώς το μικρό συναντήθηκε για πρώτη φορά με το μεγάλο.
Η «Κολοπετινίτσα», και δεν χρησιμοποιώ τον όρο απαξιωτικά αλλά σχηματικά, ξαφνικά έγινε η πρωταγωνίστρια μιας πρωτοφανούς ιστορίας. Τα ξένα πρακτορεία ειδήσεων γέμισαν με φωτορεπόρτερς την περιοχή, μόνο το Reuters είχε 7 φωτογράφους. Στην Λάρισα στήθηκε το κέντρο επιχειρήσεων. Ο πρωθυπουργός πήγε και ήρθε δύο φορές. Την δεύτερη σημειώθηκαν πρωτοφανή για μας επεισόδια μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομίας. Έπεσαν δακρυγόνα, χειροβομβίδες κρότου – λάμψης, η πόλη μύριζε καμένο, έπεσε ξύλο, έγιναν προσαγωγές, πολίτες και αστυνομικοί τραυματίστηκαν. Ελικόπτερα περνούσαν πάνω από το κέντρο της πόλης, το ένα μετά το άλλο για μέρες. Και οι τοπικοί άρχοντες έπρεπε να διαχειριστούν την καταστροφή και το χάος. Να πάρουν σοβαρές πολιτικές αποφάσεις, όπως οι μεγάλοι πολιτικοί άνδρες.
Και όλο αυτό το μεγάλο συνέβη μεταξύ μας. Οι μεγάλοι πολιτικοί άνδρες είναι αυτοί οι ίδιοι της Κωλοπετινίτσας, με την μικροπολιτική τους, την πολιτική κουλτούρα του μικρού.
Όσο συνηθισμένος και να ήσουν, αυτή τη φορά σοκαρίστηκες.
Το «μεγάλο» απογύμνωσε το «μικρό» και το «μικρό» έγινε ακόμη μικρότερο.
Έπαψε να είναι γραφικό, ανεκτό ως οικείο.
Προσωπικά, το βίωσα σαν εισβολή. Σαν επίθεση. Την πρώτη φορά που το σχηματοποιήσα και το εντόπισα ήταν όταν είδα τη συνέντευξη Μπέου στον Αυτιά με το χαρακτηριστικό «τους γάμησα» στο τέλος. Πόση ευτέλεια, χαμηλό επίπεδο, παρωδία, γελοιότητα. Πόσος λαϊκισμός. Τραμπισμός σε ελληνική καρικατούρα. Το «τους γάμησα», μάλλον ήταν το λιγότερο. Δεν ήταν κάτι καινούργιο. Όχι. Ήταν η πρώτη φορά όμως που το αισθάνθηκα σαν τροφική δυσανεξία, σαν προσωπική επίθεση στη νοημοσύνη μου.
Και ακολούθησαν πολλά αντίστοιχα. Και συνεχίζουν. Και θα εκτροχιαστεί ακόμη περισσότερο η κατάσταση ενόψει εκλογών. Με την επιθετικότητα να αυξάνει από πολίτες και πολιτικούς. Με υποψηφίους ανεξέλεγκτους που τα παίζουν όλα για όλα. Ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται άλλωστε. Όταν όμως η παροιμία έχει γίνει πραγματικότητα, δεν είναι ευφυολόγημα.
Και η πόλη μικραίνει όλο και περισσότερο.
«Αυτός ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας!» παύει να είναι μέγας.
Και αυτό άξιον ουκ εστί.
*Φωτογραφία εξωφύλλου: Γιάννουλη Λάρισας, Λεωνίδας Τζέκας, larissapress