Ή αλλιώς να σου κάνω μια ερώτηση;
…
Μετανιώνω.
Παρά έχει δύναμη αυτή η λέξη, μερικές φορές τέτοια δύναμη που τη φοβάμαι.
Όσες φορές έχω σκεφτεί να την χρησιμοποιήσω κάτι με σταματάει και την αντικαθιστώ. Σαν να είναι τόσα βαριά, τόσο απόλυτη που από τη στιγμή που θα την ξεστομίσω δεν θα μπορώ να την πάρω πίσω.
Την έχω πει μετρημένες φορές φωναχτά, από φόβο κυρίως. Την έχω πει μετρημένες φορές και από μέσα μου, πάλι από φόβο, άλλα έναν άλλο φόβο πιο δομικό.
Από φόβο μην ακυρώσω ένα μέρος του εαυτού μου και της πορείας ζωής που διάλεξα.
Πρόσφατα ήμουν σε μια ασφαλής φούσκα. Με ανθρώπους που αγαπώ και με αγαπάνε, δημιουργώντας και τερματίζοντας από την κούραση μετά από ένα περίπου 10ωρο δράσης. Έτσι δημιουργήθηκε αυτή η ώρα ανάμεσα στην φθορά και την αφθαρσία, τότε που η φιλοσοφία γίνεται οικεία.
ΕΡΩΤΗΣΗ: «Τι μετανιώνεις»
Ρώτησα στο κενό έτσι που η ερώτηση απευθυνόταν σε όλους και σε κανέναν, διακόπτοντας τη φυσική ροή των πραγμάτων εκείνη την ώρα.
Ακούστηκαν γέλια, πειράγματα και διαφορετικές εκφορές της λέξης «μετανιώνω». Σαν να ήταν κάτι εξωτικό, σαν μια ξένη λέξη ή σαν μια προσπάθεια παντελής από οικειοποίησής της.
Μάλλον μοιραζόμασταν τον ίδιο φόβο και τον ξορκίζαμε.
«Έλα τώρα, μετανιώνω είναι μεγάλη λέξη»
«Δεν μετανιώνω για τίποτα» συμπλήρωσε με δραματικό τόνο, συνοδευόμενη με μια υπογραμμισμένη κίνηση, στερεοτυπικής υποκριτικής του παρελθόντος για την αρχαία τραγωδία.
«θα σου πω» είπε μια εκ των τριών. «το έχω σκεφτεί πολύ, δεν μπορώ να μετανιώσω για πράγματα και για επιλογές που καθορίστηκαν από πράγματα που κουβαλούσα. Την οικονομική μου τάξη, την οικογένεια, την χώρα στην οποία ζω. Δεν μπορώ να πω ότι μετανιώνω ούτε για πράξεις που προέκυψαν από χαρακτηριστικά του εαυτού που προέκυψαν από τα παραπάνω. Δεν είχα περιθώρια. Μετανιώνω όμως που παράτησα τον αθλητισμό, γιατί νιώθω ότι θα είχα μια διέξοδο να εκτονώσω όλα όσα οι παραπάνω περιορισμοί με έκαναν να νιώσω».
Η μετατόπιση αυτή, από το γεγονός στη διαχείρισή του με έβαλε σε σκέψεις.
Πολλές φορές τραβάει τόσο την προσοχή η πέτρα που θα πέσει στη λίμνη που οι μικροί κύκλοι που δημιουργούνται εξαιτίας της και διαταράσσουν όλο το σύστημα του νερού περνάνε απαρατήρητοι.
Σκέφτηκα πολύ αν η απάντησή της ήταν ένας άλλος πιο ευφάνταστος και φροντιστικός τρόπος ως προς τον εαυτό για να κατευνάσει τον φόβο για τη λέξη «μετανιώνω» προκειμένου να γλιτώσει κι αυτή από το «ταμείο» της ζωής.
Αλλά γρήγορα συνειδητοποίησα ότι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τα «μετανιώνω» πάντα έχουν να κάνουν με τη φροντίδα του εαυτού σε όλα τα επίπεδα.
Και αν η φροντίδα του εαυτού σε συμβολικό επίπεδο πολλές φορές μοιάζει περίπλοκη και αχανής, η πρακτική φροντίδα του εαυτού είναι πάντα μια καλή αρχή για να έχεις να μετανιώνεις για λιγότερα πράγματα μεγαλώνοντας.
*Φωτογραφία εξωφύλλου: Jasper John’s regrets, 2013, oil on canvas