Η πιο πλήρης, επιστημονικά και θεωρητικά, επεξήγηση της έννοιας του πλούτου, στην διεθνή βιβλιογραφία θεωρείται εκείνη του Δόκτωρος Ιερώνυμου “Μαδαφάκα” Τζβάιχ. Λέει, λοιπόν, στο μυθικό βιβλίο του, “Σ’ Αγαπάω, Μ’ Αους; – Χρηματοοικονομικά Ραβασάκια Στην Μετακαπιταλιστική Εποχή”
Πλούτος είναι η κατάσταση εκείνη
στην οποία ο φέρων αυτόν (τον πλούτο)
αγοράζει δυο μάλλινα ζακετάκια
όποτε γουστάρει
(ακόμα και μέσα στο κατακαλόκαιρο)
δίχως να το σκεφτεί ιδιαιτέρως
κι άμα τύχει να χάσει και μια εξ αυτών (των μάλλινων ζακετών)
δεν θα τον τσούξει και πολύ.
Νεώτεροι μελετητές θεωρούν πιο ακριβής -και πιο μεστή- την εξήγηση του Καθηγητή Μακροοικονομίας του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης Γερμανού Δόκτωρα, Φράντς “ΜόΜανεη” Τζέρκελ, ο οποίος λέει:
Πλούτος είναι το παραδάκι.
Εμείς να συμπληρώσουμε ότι ο έχων παραδάκι μπορεί και ανήκει στο κλειστό κλαμπ εκείνων για τους οποίους λέμε ότι “το φυσάνε”. Οπότε και δικαιούται να παρίσταται στις ετήσιες κοπές βασιλόπιτας των κατά τόπους συλλόγων εκατομμυριούχων, όπως και στις εκάστοτε λαχειοφόρους που διοργανώνουν.
Στην υποθετική ερώτηση του καλόπιστου αναγνώστη “γιατί θέλετε λεφτά;” θα απαντούσαμε όπως απαντούσε και η θεία ενός φίλου, όταν την ρωτούσαν γιατί έβλεπε μανιωδώς την τηλεοπτική σειρά “Δυναστεία”.
«Γιατί μ’ αρέσει ο πλούτος!»
Φωτογραφία εξωφύλλου: HARPERSBAZZAR