Η Εργατική Ημέρα είναι μια γιορτή που γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη και γιορτάστηκε για πρώτη φορά αυτή την εβδομάδα στις 5 Σεπτεμβρίου 1882. Από όλες τις εθνικές εορτές, η Εργατική Πρωτομαγιά φαίνεται να είναι αυτή για την οποία οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γνωρίζουν σχεδόν τίποτα. Όμως, μετά από αυτή την ανάγνωση, θα μπορείτε να πείτε σε όλους τους φίλους σας γιατί έχουμε άδεια την πρώτη Δευτέρα κάθε Σεπτεμβρίου.
Οι διακοπές έχουν τις ρίζες τους σε μια κοινή παράδοση του 19ου αιώνα, όπου οι εργάτες έκαναν πικνίκ και παρελάσεις για να ευαισθητοποιήσουν σχετικά με τα δικαιώματα των εργαζομένων. Από αυτές τις συγκεντρώσεις προήλθε η γένεση των οργανωμένων σωματείων. Η Νέα Υόρκη, ήδη εστία της Αμερικανικής Βιομηχανικής Επανάστασης από τη δεκαετία του 1880, είδε διάφορα συνδικάτα να ξεπηδούν σε μια προσπάθεια να προστατεύσουν τους εργαζόμενους από τυπικές καπιταλιστικές καταχρήσεις, όπως χαμηλούς μισθούς και άδικα ωράρια.
Τον Ιανουάριο του 1882 οι Ιππότες της Εργασίας και η Tailor’s Union πραγματοποίησαν μια συγκέντρωση στο Cooper Union που οδήγησε στη δημιουργία μιας εμπορικής κοινοπραξίας σε όλη την πόλη. Ονόμασαν την ομάδα Central Labour Union of New York, Brooklyn, and Jersey City ή (CLU). Σε μια προσπάθεια να συσπειρώσουν περισσότερους εργάτες για τον σκοπό τους, πρότειναν να γιορτάζεται μια ημέρα κάθε χρόνο για να τιμόνται οι εργαζόμενες μάζες με παρελάσεις και εορτασμούς. Για να δείξουν στη χώρα τι ακριβώς εννοούσαν, οργάνωσαν μια παρέλαση «Εργατικής Πρωτομαγιάς» την Τρίτη, 5 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους.
Τα συνδικάτα εμφανίστηκαν έξω από το Δημαρχείο με χαρακτηριστική ενδυμασία που έφεραν πολύχρωμα πανό και πλακάτ. Σύμφωνα με το βιβλίο Gotham, η Ένωση Κοσμηματοπωλών του Νιούαρκ οδήγησε την παρέλαση με τη δική τους μπάντα να φορά σκούρα κοστούμια και καπέλα ντέρμπι. Οι κτίστες ήταν πίσω τους με λευκές ποδιές και ακολουθούσαν 700 μέλη της τυπογραφικής ένωσης, γνωστής και ως «The Big Six». Φέρανε πανό που έγραφαν: ΚΑΝΕΝΑ ΜΟΝΟΠΩΛΙΟ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ και ΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΧΤΙΣΑΝ ΑΥΤΗ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΘΑ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΟΥΝ. Λέγεται ότι οι διαδηλωτές ήταν ευδιάθετοι και νηφάλιοι καθώς δεν επιτρεπόταν το ποτό κατά τη διάρκεια της παρέλασης.
The New York Times ανέφεραν:
Η παρέλαση των εργαζομένων χθες, αν και όχι τόσο μεγάλη όσο είχαν προβλέψει οι διοργανωτές της, διεξήχθη με τάξη και ευχάριστο τρόπο. Όσοι καβάλησαν ή παρέλασαν στην πομπή ήταν χαρούμενοι και προφανώς πολύ ευχαριστημένοι με την επίδειξη. Σχεδόν όλοι ήταν καλοντυμένοι και κάποιοι φορούσαν μοντέρνα ρούχα. Η μεγάλη πλειοψηφία κάπνιζε πούρα και όλοι έμοιαζαν να περνούν καλά στους χώρους του πικνίκ. Οι εμπνευστές της εργατικής διαδήλωσης, όπως έγινε λόγος για την παρέλαση, παραδέχτηκαν ειλικρινά ότι οι εργάτες ήταν αποφασισμένοι να δείξουν την αριθμητική τους δύναμη για να ικανοποιήσουν τους πολιτικούς αυτής της Πόλης που δεν πρέπει να τους παραπλανούν.
Η παρέλαση λέγεται ότι είχε 20.000 άνδρες καθώς περνούσε από την Canal Street in Union Square. Εκατοντάδες μοδίστρες κρέμονταν από τα παράθυρα κατά μήκος της διαδρομής επευφημώντας την πομπή στέλνωντας φιλιά και κουνώντας τα μαντήλια τους.
The book Gotham περιέγραφε πώς η παρέλαση έκλεισε τις γιορτές της:
Τελικά, αφού πέρασαν από ένα περίπτερο ανασκόπησης γεμάτο με αξιωματούχους του εργατικού δυναμικού, οι συμμετέχοντες διέκοψαν για ένα πικνίκ στο Elm Park. Εκεί χόρεψαν χορευτικά από Ιρλανδούς βιολιτζήδες και αυλητές και τους σερενάσαν οι Βαυαροί Βουνοψάλτες ενώ οι σημαίες της Ιρλανδίας, της Γερμανίας, της Γαλλίας και των ΗΠΑ κυμάτιζαν στον αέρα του φθινοπώρου.
Μέχρι το 1884, η Εργατική Πρωτομαγιά εμφανίστηκε ως δημοτική αργία σε ορισμένες πόλεις σε όλη τη χώρα. Το 1887 άρχιζε να αναγνωρίζεται από μεμονωμένες πολιτειακές κυβερνήσεις, με τη Νέα Υόρκη, το Νιου Τζέρσεϊ, το Κολοράντο και το Όρεγκον να είναι η πρώτη χούφτα πολιτειών που νομιμοποίησαν την Εργατική Ημέρα. Τελικά, το 1894, το 53ο Συνέδριο ζήτησε να οριστεί η πρώτη Δευτέρα κάθε Σεπτεμβρίου ως ημέρα αναγνώρισης των εργατών αυτής της χώρας.
Πέρα από την πλάκα: Υπήρξε μια μακρά συζήτηση για τον κύριο που στην πραγματικότητα πρότεινε την ιδέα της Εργατικής Πρωτομαγιάς. Ορισμένα αρχεία δείχνουν ότι ο Peter J. McGuire , γραμματέας της Brotherhood of Carpenters and Joiners και συνιδρυτής της Αμερικανικής Ομοσπονδίας Εργασίας, πρότεινε να αφιερωθεί μια ημέρα για να γιορτάσουν εκείνους «που από την αγενή φύση έχουν εμβαθύνει και χαράξει όλο το μεγαλείο βλέπουμε. Ωστόσο, υπάρχουν εκείνοι που πιστεύουν ότι ένας άντρας με το όνομα Matthew Maguire, γραμματέας του Local 344 της Διεθνούς Ένωσης Μηχανολόγων του Paterson, NJ είχε την ιδέα για την αργία όταν ήταν γραμματέας του Central Labour Union το 1882. Άλλοι διαγωνίζονται ότι η σύγχυση βρίσκεται στην παρόμοια φωνητική των ονομάτων τους. Ανεξάρτητα από αυτό, εμείς οι Αμερικάνοι έχουμε τώρα άδεια την πρώτη Δευτέρα του Σεπτεμβρίου από τους κόπους μας για μπάρμπεκιου, να πάμε στην παραλία ή να παρακολουθήσουμε τις τελευταίες εκπομπές (όπως το ” Only Murders in the Building ” ή την τελευταία σεζόν του Billions , χάρη σε μια ομάδα των Νεοϋορκέζων του 19ου αιώνα που αγαπούσαν το πικνίκ. Hazaaah!
*Φωτογραφία εξωφύλλου: Michelle Young
Source: untappedcities