Δύο φορές, σας φέραμε αναρτήσεις που εξηγούν πώς η Μόνα Λίζα –ο πιο διάσημος πίνακας στον κόσμο– πέρασε από τη σχεδόν αφάνεια στην παγκόσμια φήμη σχεδόν εν μία νυκτί, αφού ένας υπάλληλος του Λούβρου το υπεξαίρεσε και προσπάθησε να το κρύψει το 1911. Κατηγορίες διέρρευσαν –συμπεριλαμβανομένων δημοσίων κατηγοριών κατά του Πάμπλο Πικάσο- και κυκλοφόρησαν μοχθηρές φήμες: το αινιγματικό χαμόγελο της Λίζας ντελ Τζοκόντα –η σύζυγος του εμπόρου μεταξιού της Φλωρεντίας που απεικονίζεται στον πίνακα– εμφανίστηκε σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες σε εφημερίδες σε όλο τον κόσμο. Όταν επιστράφηκε στο μουσείο, οι επισκέπτες δεν μπορούσαν και δεν μπορούν ακόμα να τη δουν από κοντά. Όσο σπουδαία κι αν είναι αυτή η ιστορία, αυτό που συνέβη μερικές δεκαετίες αργότερα υπό την ελεγχόμενη από τους Ναζί κυβέρνηση του Βισύ είναι μια ακόμα καλύτερη ιστορία.
Μέχρι τη δεκαετία του 1930, η Μόνα Λίζα θεωρούνταν το πιο σημαντικό έργο τέχνης στο σημαντικότερο μουσείο της Γαλλίας. Με τον δέοντα σεβασμό στους Monuments Men (και στις Unsung Monuments Women), προτού φτάσουν οι Σύμμαχοι για να διασώσουν πολλά από τα ανεκτίμητα έργα τέχνης της Ευρώπης, Γάλλοι δημόσιοι υπάλληλοι, φοιτητές και εργάτες το έκαναν μόνοι τους, σώζοντας το μεγαλύτερο μέρος ολόκληρης της συλλογής του Λούβρου. Ο ήρωας της ιστορίας, ο Jacques Jaujard, διευθυντής των Εθνικών Μουσείων της Γαλλίας, έχει μείνει στην ιστορία ως «ο άνθρωπος που έσωσε το Λούβρο» -που επίσης ο τίτλος ενός βραβευμένου γαλλικού ντοκιμαντέρ (δείτε το τρέιλερ παρακάτω). Το Mental Floss προσφέρει το πλαίσιο για τον ηρωισμό του Jaujard:
“Αφού η Γερμανία προσάρτησε την Αυστρία τον Μάρτιο του 1938, ο Jaujard… έχασε κάθε μικρή ελπίδα που είχε ότι ο πόλεμος θα μπορούσε να αποφευχθεί. Ήξερε ότι η πολιτική κατευνασμού της Βρετανίας δεν επρόκειτο να κρατήσει τον ναζιστικό λύκο έξω από την πόρτα και μια εισβολή στη Γαλλία ήταν βέβαιο ότι θα επέφερε καταστροφή πολιτιστικών θησαυρών μέσω βομβαρδισμών, λεηλασιών και κλοπών χονδρικής. Έτσι, μαζί με τον επιμελητή έργων ζωγραφικής του Λούβρου, René Huyghe, ο Jaujard εκπόνησε ένα μυστικό σχέδιο για να εκκενώσει σχεδόν όλα τα έργα τέχνης του Λούβρου, το οποίο περιελάμβανε 3600 πίνακες”.
Την ημέρα που η Γερμανία και η Σοβιετική Ένωση υπέγραψαν το Σύμφωνο Μη Επίθεσης, στις 25 Αυγούστου 1939, ο Jaujard έκλεισε το Λούβρο για «επισκευές» για τρεις ημέρες, ενώ το προσωπικό, «φοιτητές από την École du Louvre και εργαζόμενοι στο Grands Magazines du Louvre έβγαλαν τους πίνακες από τα κάδρα τους… και μετέφεραν αγάλματα και άλλα αντικείμενα από τις εκθέσεις τους με ξύλινα τελάρα».
*Φωτογραφία εξωφύλλου: Photograph by Pierre Jahan/Archives des museés nationaux
Πηγή: openculture.com