Εάν συλληφθεί, καλεί τους «διαδηλωτές» να υπερασπιστούν τον εαυτό του.
…
Ξεκινάμε με το προφανές πράγμα που μόλις συνέβη: Στις 18 Μαρτίου το πρωί, ο Ντόναλντ Τραμπ απείλησε να καλέσει έναν όχλο —για δεύτερη φορά μέσα σε δύο χρόνια— για να τον υπερασπιστεί. Ο πρώην πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών και κορυφαίος υποψήφιος για την υποψηφιότητα των Ρεπουμπλικάνων για τον Λευκό Οίκο το 2024, αντιμετωπίζοντας πιθανή δίωξη στη Νέα Υόρκη, ισχυρίστηκε ότι γνώριζε την ακριβή ημέρα κατά την οποία θα συλληφθεί και στη συνέχεια κάλεσε τους υποστηρικτές του σε “διαμαρτυρία.” Ο Τραμπ και όσοι τον λατρεύουν ξέρουν τι σημαίνει μια έκκληση για «διαμαρτυρία»: Την τελευταία φορά που συγκέντρωσε τους πιστούς του υποστηρικτές με αυτόν τον τρόπο, εισέβαλαν στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ, που οδήγησε σε θάνατο και καταστροφή και πολλές, πάρα πολλές ποινές φυλάκισης.
Εκπρόσωποι από το γραφείο του πρώην προέδρου έχουν ήδη αποσύρει τη δήλωση του Τραμπ, σημειώνοντας ότι δεν έχουν ενημερωθεί για συγκεκριμένη ημερομηνία για απαγγελία κατηγορίας ή σύλληψη. Πράγματι, οποιαδήποτε απόπειρα κράτησης του Τραμπ είναι απίθανο να συμβεί μόλις την Τρίτη, για πολλούς λόγους. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Το μήνυμα του Τραμπ στον αμερικανικό λαό έχει ήδη βγει δυνατά και ξεκάθαρα: είμαι πολύ επικίνδυνος για να συλληφθώ .
Παρά τα πολιτικά συναισθήματά μου για τον Ντόναλντ Τραμπ, δεν γνωρίζω σχετικά με το αν θα πρέπει να κατηγορηθεί και να συλληφθεί για πιθανές οικονομικές παραβιάσεις που σχετίζονται με την πληρωμή της πορνοστάρ Στόρμι Ντάνιελς. Προσωπικά, δεν έχω καμία αμφιβολία ότι παραβίασε το νόμο, και μέρος του εαυτού μου τώρα γρυλίζει ότι αν μπορείτε να πάρετε τον Αλ Καπόνε για φοροδιαφυγή αντί για φόνο, καταθέστε ήδη τη φορολογική υπόθεση. Όμως, όπως σημείωσε ο συνάδελφός μου Ντέιβιντ Φραμ, οι ένορκοι τείνουν να συγχωρούν τα προσωπικά παραπτώματα από πολιτικούς ηγέτες (που φαίνεται, για παράδειγμα, με την αθώωση του πρώην Δημοκρατικού γερουσιαστή Τζον Έντουαρντς το 2011) και το σκάνδαλο με τα χρήματα δεν είναι η ισχυρότερη δυνατή υπόθεση εναντίον του Τραμπ.
Τούτου λεχθέντος, ο ίδιος ο Τραμπ ανέβασε τα επίπεδα το προηγούμενο λέγοντας, στην πραγματικότητα, ότι δεν έχει σημασία τι υπάρχει στο κατηγορητήριο. Αντίθετα, μας προειδοποιεί όλους, αδιάφορα, ότι θα παραβιάσει το νόμο αν θέλει, και αν δεν σας αρέσει, μπορείτε να το αντιμετωπίσετε με τον όχλο που μπορεί να καλέσει κατά βούληση. Αυτός είναι ο καθαρός αυταρχισμός, η ευκαμψία ενός επίδοξου Αμερικανού καουντίλο που στοιχηματίζει ότι ο φόβος μας για τους οπαδούς του είναι μεγαλύτερος από τη δέσμευσή μας στο κράτος δικαίου. Από τη στιγμή που κάποιος όπως ο Τραμπ διατυπώσει τέτοιου είδους αμφισβήτηση, δεν έχει σημασία αν το κατηγορητήριο αφορά δολοφονία, παραβιάσεις της χρηματοδότησης της εκστρατείας ή μωρέ αν είχε σκοπό να παραπλανήσει: Το θέμα είναι αν τα νομικά μας ιδρύματα μπορούν να εκφοβιστούν σε παράλυση.
Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Τραμπ πρέπει τώρα να κατηγορηθεί για κακία, ως ένα είδος δοκιμασίας διαθηκών στο οποίο οι εισαγγελείς κυνηγούν τον Τραμπ μόνο και μόνο για να αποδείξουν ότι δεν μπορεί να τους εκφοβίσει. Αν όμως όντως εκκρεμεί κατηγορητήριο, οι νομικοί μας θεσμοί και τα άτομα που υπηρετούν σε αυτά θα πρέπει να προχωρήσουν με στωικότητα και αποφασιστικότητα. Ο Τραμπ, για άλλη μια φορά, κάνει τεστ ακραίων καταστάσεων στους θεσμούς μας και αν καταφέρει να τρομάξει μια κρατική κατηγορία απειλώντας με ταραχή, θα το ξανακάνει. Άλλωστε, νομίζει ότι τα κατάφερε στις 6 Ιανουαρίου 2021 — και μέχρι στιγμής το έχει.
Ο Τραμπ, από την πλευρά του, φαίνεται να πιστεύει ότι το να είναι ο προεδρικός υποψήφιος του GOP θα πρέπει να έχει σημασία, και τόσο οι φίλοι όσο και οι εχθροί του Τραμπ φαίνεται να πιστεύουν ότι ένα κατηγορητήριο θα σφράγιζε την υποψηφιότητά του. Αυτό σίγουρα θα εξηγούσε τη σιωπή από τους κορυφαίους Ρεπουμπλικάνους σχετικά με την υπονοούμενη απειλή του Τραμπ να καλέσει άλλον όχλο.
Λοιπόν, όχι ακριβώς σιωπή. Ο πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων Κέβιν Μακάρθι, του οποίου ολόκληρη η καριέρα είναι συνδεδεμένη με μια χούφτα εξτρεμιστικών ψήφων στη δική του κοινοβουλευτική ομάδα, έχει την πλάτη του Τραμπ. «Να πάμε ξανά», έγραψε στο Twitter μετά την έκκληση του Τραμπ για δράση. «Μια εξωφρενική κατάχρηση εξουσίας από έναν ριζοσπαστικό DA που αφήνει βίαιους εγκληματίες να περπατούν καθώς επιδιώκει πολιτική εκδίκηση εναντίον του Προέδρου Τραμπ». Αυτός είναι ο ίδιος ο Kevin McCarthy που κάποτε, για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου, θεώρησε τον Trump υπεύθυνο για το ότι παραλίγο να τον σκοτώσει. Αλλά το κράμα φιλοδοξίας, φόβου και οπορτουνισμού που συγκρατεί τον σκελετό του McCarthy είναι, προφανώς, μια ισχυρή τοξική ουσία.
Δεν είμαι και τόσο σίγουρος ότι αυτή η πανικόβλητη κλήση από τον Τραμπ θα είναι προς όφελός του. Είναι πιθανό ο Τραμπ, επιτέλους, να πλησιάζει τη στιγμή του Τζο ΜακΚάρθι , αν και πολλοί από τους επικριτές του (συμπεριλαμβανομένου εμού) έχουν δει τέτοιες στιγμές να έρχονται και να παρέρχονται. Ωστόσο, μια εξέγερση μπορεί να εξηγηθεί. Δύο ταραχές, με την υπόσχεση ότι θα ακολουθήσουν κι άλλες, μπορεί να είναι ανυπόφορες.
Αλλά αν αυτό θέλουν οι Ρεπουμπλικάνοι, ας είναι. Εάν ένα κατηγορητήριο εξασφαλίσει την υποψηφιότητα του Τραμπ, πιθανότατα θα του κοστίσει και τις εκλογές.
Ανεξάρτητα από αυτό, η απονομή της δικαιοσύνης δεν πρέπει να εξαρτάται από δημοσκοπήσεις. Αυτό, πάλι, είναι μέρος του έμφυτου αυταρχικού ενστίκτου του Τραμπ, της αίσθησης του ότι η δικαιοσύνη μπορεί να ματαιωθεί κάνοντας τους πολιτικούς του αντιπάλους να αισθάνονται το κρύο λάκκο του φόβου στην κοιλιά τους. Αλλά μην κάνετε λάθος: ο Τραμπ νιώθει τον ίδιο φόβο. Φέρεται ότι είναι «ανήσυχος» για τη σύλληψή του, γι’ αυτό και είναι διατεθειμένος, για άλλη μια φορά, να φέρει έναν όχλο στην υπεράσπισή του.
Ίσως η υπόθεση του Άλβιν Μπραγκ να μην είναι τόσο ισχυρή και ίσως ο Τραμπ να τον κερδίσει στο δικαστήριο. Αλλά αυτό πρέπει να το αποφασίσουν ένας δικαστής και οι ένορκοι, όχι μια δέσμη εύφλεκτων αιρετικοί που κουβαλούν σπρέι αρκούδας και φορούν μπλε σημαίες Τραμπ σαν κάπες υπερήρωων. Ολόκληρη η πολιτική καριέρα του Τραμπ ήταν μια επίθεση στο Σύνταγμα και το κράτος δικαίου, και μας λέει για άλλη μια φορά, με τους πιο ξεκάθαρους όρους, ότι ο νόμος δεν ισχύει γι’ αυτόν και δεν θα ισχύει ποτέ.
Το τι θα συμβεί στη συνέχεια με την υπόθεσή του εξαρτάται από το νομικό σύστημα, αλλά το αν αυτός ο παράνομος και διαταραγμένος αυταρχικός θα επιστρέψει στην Ουάσιγκτον εξαρτάται από όλους μας.
*Φωτογραφία εξωφύλλου: Alex Brandon / AP
Πηγή: theatlantic