Στην Καμπότζη το παπάκι δεν είναι απλά ένα μεταφορικό μέσο.
Είναι αντικείμενο πολλαπλών χρήσεων. Μπορεί να γίνει από minibus μέχρι… φορτηγό.
Συνώνυμο της αίσθησης της ελευθερίας και εύκολης μετακίνησης στις πόλεις στις αποκαλούμενες υπανάπτυκτες χώρες είναι το βασικό μεταφορικό μέσο για τις χαμηλόμισθες τάξεις του πληθυσμού, δηλαδή σχεδόν για όλους.
Και επειδή οι οικογένειες συχνά είναι πολυπληθείς, δεν υπάρχει όριο στον αριθμό των επιβατών. Όσοι χωράνε και με οποιοδήποτε τρόπο!
Η ευρηματικότητα (και η ανάγκη) δεν έχουν όρια.
Θα ήταν πολύ διασκεδαστικό να έβλεπα την έκφραση του προσώπου μπροστά σε ένα τέτοιο θέαμα ενός παριζιάνου τροχονόμου. Έξι άτομα σε ένα παπί και μικρά παιδιά χωρίς κράνη. Μπορεί η ποινή να πήγαινε μέχρι… ισόβια. Στο Παρίσι που ακόμη και το καλοκαίρι χρειάζεται να φοράς γάντια (για οδηγό και συνεπιβάτη), κλειστά παπούτσια, μπουφάν· το κράνος είναι αυτονόητο… Και στην καθημερινότητα… βγαίνεις για ψώνια για μια απόσταση 10’ από το σπίτι και προετοιμάζεσαι λες και πας εκστρατεία.
Και όταν χρησιμοποιείται επαγγελματικά δεν είναι μόνο για delivery, το είδος και το μέγεθος των εμπορευμάτων είναι χωρίς όρια επίσης. Μπορεί να ρυμουλκήσει και να μεταφέρει σχεδόν τα πάντα… χωρίς όριο μεγέθους.
Οι φωτογραφίες του thecommonsense? είναι, αν μη τι άλλο, διασκεδαστικές και αποκαλυπτικές.
ΥΓ. Το πιο εντυπωσιακό στιγμιότυπο δεν πρόλαβα να το αποθανατίσω. Τέσσερα άτομα στο παπάκι, πατέρας, δυο παιδιά και η μητέρα η οποία κρατούσε με σηκωμένο το χέρι της ένα ορό για το ένα από τα δυο της παιδιά, που βρισκόταν ανάμεσα σ’ αυτήν και την αγκαλιά του αδελφού του που καθόταν στο παπάκι ανάποδα…
