Σε λίγες μέρες είναι τα γενέθλιά μου και θα συμπληρώσω το 25ο έτος της ηλικίας μου.
Από μικρή ήξερα τι ήθελα (τις περισσότερες φορές) και διοργάνωνα το πάρτι γενεθλίων μου καθώς και όλες τις λεπτομέρειες όπως την τούρτα, τους καλεσμένους, το μέρος, ακόμη και από το δημοτικό. Ενθουσιαζόμουν και αγχωνόμουν ταυτόχρονα για να πάνε όλα τέλεια. Κάτι που ποτέ δεν γινόταν. Μπορεί ένας λόγος να είναι ότι στο τέλος του Ιουνίου οι φίλοι έφευγαν για διακοπές με την οικογένειά τους, ή αργότερα στο πανεπιστήμιο, οπότε πάντα κάποιος έλειπε… Μπορεί να έφταιγα εγώ που ήθελα εκείνη την ημέρα που είχα οργανώσει τα πάντα να πάνε όλα όπως τα είχα στο μυαλό μου. Το μόνο σίγουρο είναι πως τόσα χρόνια μετά το άγχος δεν έφυγε στιγμή, όχι μόνο για την προετοιμασία των γενεθλίων, αλλά με ακολουθεί σε κάθε στιγμή μου.
Φέτος ήξερα τι θέλω να κάνω, ένα μεγάλο πάρτι για το ¼ του αιώνα που διένυσα πάνω σε αυτόν τον πλανήτη, με πολλούς φίλους, νέους και παλιούς, συναδέλφους, συνεργάτες, να μαζευτούμε να γιορτάσουμε όλοι μαζί που μεγαλώνω. Είναι αστείο που κάθε χρόνος που περνάει μεγαλώνουμε, είναι κρίμα να μην μπορούμε να παγώσουμε τον χρόνο και να ζήσουμε ξανά τις ωραίες, τις άσχημες και όλες τις στιγμές της ζωής μας που μπορεί να θυμόμαστε, να ξεχάσαμε ή να μας έμειναν «καρφωμένες» στο μυαλό.
Όσο μεγαλώνω με λύπη μου συνειδητοποιώ πως οι γύρω μου δεν ενδιαφέρονται τόσο για τα γενέθλιά τους, δεν γιορτάζουν, δεν χαίρονται, δεν ζουν… απλά περνάνε την ημέρα που γεννήθηκαν όπως όλες τις υπόλοιπες. Και αυτό όχι γιατί δεν έχουν φίλους, οικογένεια, συντρόφους ή την οικονομική δυνατότητα να το κάνουν, αλλά πολύ απλά δε θέλουν.
Έτσι αποφάσισα να διαχωρίσω τους ανθρώπους σε αυτούς που θέλουν να γιορτάσουν τα γενέθλιά τους, διασκεδάζουν, κάνουν πάρτι, χαίρονται που μεγαλώνουν και σε αυτούς που δεν τα θεωρούν σημαντικά, προτιμούν να δουλέψουν, μισούν τις εκπλήξεις και δεν ενδιαφέρονται για αυτή τη μέρα.
Σίγουρα αυτές οι δυο κατηγορίες συμπεριλαμβάνουν και υποκατηγορίες όπως τους ανθρώπους που κάνουν γνωστό παντού ότι έχουν γενέθλια, τους ανθρώπους που απαιτούν να πάρουν συγκεκριμένα δώρα, τους ανθρώπους που κλαίνε κάθε χρόνο στα γενέθλιά τους γιατί πάει κάτι λάθος και όχι από συγκίνηση, τους αχάριστους που δεν είναι ευχαριστημένοι με τίποτα, αλλά αυτά νομίζω αποτελούν περισσότερο μέρος της προσωπικότητας του κάθε ανθρώπου και όχι τόσο της γενικής άποψης τους για τα γενέθλια.
Μιλώντας για τους ανθρώπους που δεν αγαπούν να γιορτάζουν τα γενέθλιά τους, προσπάθησα να σκεφτώ μερικούς λόγους που μπορεί να συμβαίνει αυτό.
Φυσικά τα γενέθλια για πολλούς δεν αποτελούν ένα πάρτι με φίλους, αλλά μια περίοδο αναστοχασμού, που σκέφτονται τους στόχους και τα όνειρα που έκαναν έναν χρόνο πριν. Πόσα από αυτά έγιναν πράξη, πόσο προχώρησα στη ζωή μου, στη δουλειά μου, στη σχέση μου και ως άνθρωπος. Τα γενέθλια είναι συχνά μια αφορμή για να συμφιλιωθείς με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον σου, κάτι που μπορεί να προκαλέσει αρνητικά συναισθήματα και ακόμη και συμπτώματα κατάθλιψης , ανάλογα με την ικανοποίηση από τη ζωή σου.
Και τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα νομίζω όλοι πιάνουμε τον εαυτό μας να κάνει κάποιες καταθλιπτικές σκέψεις την ημέρα των γενεθλίων. Μπορεί να βάζεις τον εαυτό σου στη θέση άλλων και να λες γιατί σε εμένα δεν έκαναν έκπληξη ενώ εγώ τους έκανα, να προσπαθείς πολύ οι άλλοι να περάσουν καλά στα δικά τους γενέθλια σκεπτόμενος πως θα κάνουν το ίδιο για εσένα.
Ακόμη εκείνη τη μέρα «ξυπνούν» τα φαντάσματα του παρελθόντος και σίγουρα δεν έχουν όλοι καλές αναμνήσεις στα γενέθλιά τους. Ένα γεγονός μπορεί να σε σημάδεψε.
Είναι επίσης πιθανό ότι πάντα αγαπούσατε τα γενέθλιά σας, αλλά πρόσφατα έχετε αρχίσει να τα μισείτε. Αυτό μπορεί να οφείλεται στο ότι περνάτε μια δύσκολη περίοδο – ίσως είστε άρρωστος, ή χάσατε κάποιον που σας ενδιαφέρει ή τη δουλειά σας.
Είμαι μικρή ακόμα να το σκεφτώ αλλά ο φόβος της γήρανσης δεν υπάρχει μόνο όταν σου χτυπάνε την πόρτα τα 40-50, όταν βλέπεις τις ρυτίδες στο πρόσωπο, κυρίως οι γυναίκες, θέλουν να κάνουν κάτι να το αλλάξουν αυτό, κρέμες, πλαστικές, καμία δεν χαίρεται που μεγαλώνει, όπως και να δείχνει το πρόσωπό της.
Ένας άλλος λόγος για τον οποίο μπορεί να μην απολαμβάνετε τα γενέθλιά σας είναι απλώς ότι δεν σας αρέσει να είστε το κέντρο της προσοχής. «Αν είστε πιο ντροπαλοί και εσωστρεφείς , ίσως προτιμάτε να μην έχετε πολλά μάτια πάνω σας.
Εάν έχετε κοινωνικό άγχος , τα πάρτι μπορεί να αισθάνονται σαν μια εξαντλητική παράσταση ή μια αγγαρεία. Εξάλλου, δεν αρέσει σε όλους να ανακατεύουν ομάδες φίλων. Ίσως νιώθετε άνετα να εκφράσετε μόνο κάποιες πτυχές της προσωπικότητάς σας με κάποιους ανθρώπους και όχι με άλλους. Ή ίσως πιστεύετε ότι οι διαφορετικές ομάδες φίλων σας μπορεί να μην κάνουν κλικ αμέσως και ότι θα πρέπει να εποπτεύσετε τις αλληλεπιδράσεις τους όλο το απόγευμα.
Όλα αυτά αποτελούν για κάποιους λόγους να μην επιθυμούν να γιορτάσουν.
Σε κάθε περίπτωση, παραμερίζοντας τις κοινωνικές συμβάσεις, δεν υπάρχει σωστός ή λάθος τρόπος να γιορτάσετε τα δικά σας γενέθλια. Είναι απλώς μια μέρα και μπορείτε να την κάνετε να νιώθει τόσο ξεχωριστή ή εγκόσμια όσο θέλετε – και να ορίσετε τι σημαίνει ιδιαίτερο για εσάς. Πρέπει να ζούμε την κάθε μέρα σαν γιορτή και όχι τη γιορτή σαν κάθε μέρα…