Στα γαλλοϊσπανικά σύνορα, στην περιοχή των Βάσκων, στο μέσο του ποταμού Βιντασόα που χύνεται στον Ατλαντικό και είναι το φυσικό σύνορο μεταξύ των δύο χωρών υπάρχει ένα μικρό νησάκι που ονομάζεται «νησί των Φασιανών». Εδώ και πάνω από 160 χρόνια περίπου και έπειτα από αιώνες διενέξεων και πολέμων αποφασίστηκε να διοικείται και από τις δυο χώρες εκ περιτροπής. Έξι μήνες από τους Γάλλους και έξι μήνες από τους Ισπανούς. Οι Γάλλοι διοικούν από την 1 Φεβρουαρίου μέχρι τις 31 Ιουλίου και Ισπανοί από την 1 Αυγούστου μέχρι τις 31 Ιανουαρίου κάθε ημερολογιακού έτους.
Αυτό το μικρό νησάκι έχει μήκος περίπου 200 m και πλάτος 100 και απαγορεύεται η είσοδος στους επισκέπτες, δεν υπάρχει εξάλλου κάποιο αξιοθέατο που θα άξιζε τον κόπο να επισκεφτεί κάποιος, επιπλέον «δεν υπάρχουν φασιανοί στο νησί των Φασιανών» όπως έγραφε και ο Βίκτορ Ουγκώ στο έργο του «Ταξίδια».
Ο Σταντάλ το αναφέρει «ως ένα νησάκι σκεπασμένο με χορτάρι που υψώνεται μόλις κάποια πόδια από την επιφάνεια του νερού».
Το σημερινό καθεστώς της συνδιοίκησης ισχύει από το 1856 όταν αποφασίστηκε ότι το νησί θα διοικείται από τον αντιβασιλέα της Ισπανίας και τον Γάλλο ναυτικό διοικητή της περιοχής ο οποίος φέρει κι αυτός τον τίτλο του Αντιβασιλέα!!
Αντιβασιλέας του Προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας!
Κατά τη διάρκεια πολλών αιώνων το μικρό αυτό κομμάτι γης έγινε το σύμβολο της αντιπαλότητας αλλά και του διαλόγου μεταξύ Ισπανίας και Γαλλίας.
Ήταν το σκηνικό πολλών διπλωματικών συναντήσεων μεταξύ των δύο εθνών, έγιναν ανταλλαγές αιχμαλώτων, πριγκιπισσών, ακόμη και βασιλικών αρραβώνων για να επισφραγιστεί η γαλλοϊσπανική συμμαχία. Το 1659 υπογράφτηκε η Συνθήκη των Πυρηναίων, η οποία έβαλε τέλος σε δεκαετίες συρράξεων μεταξύ των δύο χωρών. Μέχρι την υπογραφή αυτή της συνθήκης πραγματοποιήθηκαν περίπου 20 συνέδρια πάνω σε αυτό το νησί .
Αυτή ακριβώς την περίοδο (1659), στον ίδιο χώρο, ελάμβαναν χώρα και οι διαβουλεύσεις για τον γάμο του Λουδοβίκου 14ου (βασιλιάς ήλιος) με τη Μαρία Θηρεσία της Αυστρίας κόρη του βασιλιά της Ισπανίας Φίλιππου του τετάρτου.
Το 1861 πέντε χρόνια μετά την υπογραφή της συνθήκης που καθορίζει το ιδιαίτερο εδαφικό καθεστώς του νησιού η βασίλισσα Ιζαμπέλα της Ισπανίας και ο αυτοκράτορας Ναπολέοντας ο τρίτος της Γαλλίας έστησαν ένα μνημείο για τον εορτασμό της συνθήκης των Πυρηναίων και της ειρήνης μεταξύ των δύο εθνών.
Το άρθρο 9 της συνθήκης που υπογράφτηκε 2 Δεκεμβρίου 1856 αναφέρει:
«Εναλλασσόμενη κυριαρχία: καθεστώς συγκυριαρχίας.
Το νησί των Φασιανών γνωστό και ως νησί της διάσκεψης, στο οποίο είναι συνδεδεμένες τόσες πολλές ιστορικές μνήμες κοινές στα δύο έθνη, θα ανήκει από κοινού στην Γαλλία και την Ισπανία»
Ίσως οι πολιτικοί θα έπρεπε με μελετήσουν με περισσότερη προσοχή την περίπτωση του «νησιού των Φασιανών».
Η πρωτότυπη αυτή ιδέα δεν είναι τόσο ανέφικτη και ανεδαφική σε περιπτώσεις μακροχρόνιων διαφορών εδαφικής κυριότητας μεταξύ όμορων χωρών. Άλλωστε, μετά από 160 χρόνια αρμονικής συμβίωσης, δεν θα μπορούσε παρά να θεωρηθεί ένα success story…
*Φωτογραφία εξωφύλλου: Το νησί των Φασιανών την εποχή της Συνθήκης των Πυρηναίων σε χαρακτικό της εποχής