Λέγεται ότι είναι ο πιο δημοφιλής ποιητής του διαδικτύου. Τόσο σε μορφή blog, όσο και σε μορφή βίντεο με απαγγελία από τον ίδιο τον ποιητή ή από γνωστούς ηθοποιούς και συνοδεία μουσικής, (μερικά μάλιστα παρατηρώ με εκατοντάδες χιλιάδες θεάσεις, πράγμα εντυπωσιακό για ποίηση), παρά πολλοί άνθρωποι βρίσκουν καταφύγιο στην ποίησή του είτε όταν βρίσκονται σε κάποιο οριακό σημείο, έρωτα , θάνατο, απελπισία, είτε όταν έχουν ανάγκη να ξεφύγουν από την πεζότητα της καθημερινότητας. Γιατί ο Λειβαδίτης; θα προσπαθήσω να στοιχειοθετείσω κάποιους λόγους.
Η θεματολογία του: όλη η ποίηση του μιλάει για απλούς ανθρώπους της εποχής του ποιητή, ούτε ήρωες της μυθολογίας ή της Ιστορίας, δοσμένοι με έναν τρόπο που γίνονται αρχετυπικές φιγούρες για τον οποιοδήποτε αναγνώστη: η μητέρα, ο θείος Ιάκωβος, η ξαδέρφη, ο τυφλός ζητιάνος, ο σύντροφος αγωνιστής, ο άνθρωπος της ταβέρνας. Τα όνειρά τους, οι απογοητεύσεις τους, οι επιθυμίες τους, σαν να έχουν εξατμιστεί και πάλι υγροποιηθεί στην πιο καθαρή μορφή της ποίησης. Ο υπερρεαλισμός είχε δώσει μια άλλη διάσταση στην ποίηση, αλλά δεν κατάφερε να αγγίξει τους ανθρώπους που δεν είχαν κάποια σχέση με τη λογοτεχνία. Ο Λειβαδίτης μοίρασε την ποίηση, όχι μόνο του τυπογραφείου, στον απλό κόσμο όσο κανένας άλλος μεταπολεμικός ποιητής.
Η λυρικότητά του: οι περισσότεροι ποιητές της γενιάς του προτίμησαν μια εκφραστική τραχύτητα, θα έλεγα συγγενή με την αξιοποίηση της διαφωνίας στα μουσικά έργα της μεταπολεμικής περιόδου των συνθετών. Αντίθετα ο Λειβαδίτης αφήνεται άφοβα στη λυρικότητα και το συναίσθημα του ρομαντισμού, χωρίς να κυλιστεί στη λάσπη του μελό. Τον οδηγούσε το υψηλό ποιητικό του ένστικτο και αυτό το ένιωθε καλά.
Η αυθεντικότητά του: ούτε μια λέξη από το έργο του δεν νιώθεις να είναι γραμμένη χωρίς πρώτα να την έχει ζήσει μέσα του. Μια εντιμότητα στη σχέση του με τον αναγνώστη σε σημείο να εμμονής. Τίποτα δε γράφεται για να γεμίσει κάποιες σελίδες.
Μόνο αποστάγματα: και ακριβώς αυτή η μικρή αλλά πλήρης φόρμα είναι που βοηθάει να μεταφερθεί η ποίηση του και στο διαδίκτυο χωρίς να χάνει κάτι ουσιαστικό.
Οικεία θεματολογία, λυρικότητα, αυθεντικότητα και μικρή φόρμα. Αξίες ενός μεγάλου λαϊκού ποιητή, με την έννοια του “λαϊκού” που θα άρεσε και στον ίδιο. Κατά κάποιον τρόπο τα πράγματα παίρνουν τη θέση τους: ο Λειβαδίτης στις καρδιές των ανώνυμων ανθρώπων και όχι στα μυαλά των κριτικών και των ακαδημαϊκών.